ZOMER 2012

ZOMER 2012 in NOORDHORN

OPA

19 april

Ik stuur jullie weer een e-mailtje.

Deze keer over Emma!

Jullie oma en jullie opa hebben overal gezocht naar EMMA in hun huis in NOORDHORN.

Ze zou blijven bij ons, maar ze was niet meer te bekennen!

In de garage konden we niet kijken, want de sleutel was weg.

Volgens oma heeft Jens die sleutel weggemaakt. 

Maar gelukkig!! 

Na een dag zoeken hebben we de sleutel gevonden. 

Maar, wat gebeurde, we konden EMMA nog steeds niet vinden! 

Toen we belden naar jullie vader, bleek dat Emma was meegegaan in de auto, richting Zweden. 

EMMA zullen we morgen laten zien!!

Opa ( weer met baard) en oma

21 april

OLIVIA en JENS, 

Volgens mij is EMMA aan het diepzeeduiken.

Ze heeft haar kop al onder water.

Ze is net een kikker.

Maar die kikkers die kennen we al van de vorige keer.

Helaas is onze boom die altijd om deze tijd bloempjes heeft, is bijzonder kaal. 

Wat dat moet worden, ik weet het niet. 

Ik zal de boom laten zien een jaar geleden.

Groeten

EMMA is aan het duiken

Zo was de prunus!

22 april

OLIVIA en JENS,

Hoe gaat het EMMA?

Als eendjes kan ze goed duiken. Kijk nu maar eens hoe het verder gaat met EMMA.

Opa en Oma hebben foto's gemaakt in de stad Groningen voor de site, daarin vertellen we allerlei van vroeger.

Op deze foto zie je een achterplaats achter ons huis in Groningen, Oosterhamrikkade 22A.

Daar waren verscheidene garages. 

Daar voetbalden, badmintonden, hockeyden, en volleybalden we met buurjongens.

Groeten

Olivia en Jens,

28 april

Nog 2 dagen en oma is jarig.
Er is dan markt.
Alle kinderen proberen om iets te verkopen.
Dus zeg maar centjes verdienen.
Wij  Hollanders zijn allemaal kooplui.
De kuikens zijn op zoek naar Emma.
Ze gaan langs een egel met wie ze gaan praten over de plek waar EMMA zit.
Opa woonde vroeger in Groningen aan de Oosterhamrikkade 22a
Het huis kun je zien!

Groeten van Opa en Oma

29 april

Olivia en Jens,

Ik heb weer een plaatje over Emma. Deze keer met de egel. We hebben in
de tuin ook wel eens een egel en zelfs kuikentjes voor in de sloot. Ik
zal die plaatjes opzoeken en versturen. Vandaag hebben we een heel
bijzonder plaatje. Daar op staat:

PIPI FRAU

Joost mag weten, wie dat nu weer zal zijn?

Groeten van

Oma en Opa

Pipi Langkous 

OLIVIA, JENS, EMMA, JAN MARK, LISA, MARTHIJS en LIANNE,

Wat gebeurt vandaag met de kuikens?
Ik heb zelf ook nieuws.
Ik was In de tuin bezig en ik hoorde ineens het geluid van een kikker.
Dit jaar voor het eerst.
Oma heeft hele mooie bloemen uit Zweden met witte rozen vootr haar verjaardag.
Binnenkort maak ik wel een foto van onze stamroos uit Zweden.
Verder kwam oma met de reclame van OTICON.
Deze heb ik gescand, en ik stuur hem mee.
Mijn prunus (boom) zal ik moeten afzagen,
Helaas!

De prunus

Langestraat 3 met PRUNUS

4 mei
Haantjes,

Mijn roodbruine boom heeft een tik gehad van de vorst.
Volgens Willem herstelt hij zich wel, maar niet op korte termijn niet.
Ik heb de tak die het dichtst bij het huis zit heb ik met hand gezaagd.
Dat ging prima en zonder moeite.
Desnoods zaag ik de hele boom om.
Verder gaat Bennie beginnen met zijn verbouwing.
Ik zal alles op de foto volgen. Misschien maak ik er een bericht op mijn site.
De kikkers zijn bezig met het kwaken en........!
Ik zal verder gaan met het verhaal over EMMA.
De kuikens spraken met zwanen en gingen kijken met een bever, op zoek naar EMMA

Groeten
Oma en Opa

Er is van deze prunus één tak gesneuveld

De heer Kok en zijn vrouw

Phil Kok en een vriend

De bevers

6 mei

Dak omhoog?

Wij kwamen om 7 uur, maar één vingerdik was het dak verhoogd!

De Haan- buren

Het dak beweegt naar omhoog!

Over EMMA en de boom!

10 mei                                                                                                                               

Olivia en Jens,

Het gaat nog eens over EMMA.
Ze praten nu met de bever.
Weten zij waar EMMA is?
Heeft ze zich verstopt?
Dat zien we we morgen!


Er staat van onze prunusboom nog een tak overeind.
Buurman Willem heeft weer een tak afgezaagd.
Nu moet ik die tak weer gaan slopen en opruimen.
Maar, helaas regent waarschijnlijk de hele dag.
Dat wordt computersweer vandaag.
Vanmiddag gaan we boodschappen doen.
Deze week zijn we naar de controle geweest.
Ik hoef over 6 weken pas mijn bloed geven voor controle.
Moeder moet alles wat vet is mijden (cholestorol)

Groeten van Opa en Oma

De bevers en de kuikens

De boom wordt gesloopt

Olivia en Jens,
Daar heb je nog een verhaaltje van EMMA die zoek is.
We hebben gisteren de hele dag de afgezaagde boom opgeruimd.
Er is nu nog één tak over.
Die wordt waarschijnlijk deze nieuwe week afgezaagd.
De boom vraagt veel tijd om alles op te ruimen.
De tuin is daardoor zelfs verwaarloosd.
Aan andere dingen kom ik niet toe.

Nog één TAK!

De prunusboom en EMMA

16 mei

OLIVIA en JENS,

Over Emma wordt gepraat door Olivia en Jens.
Dat gesprek hebben ze met een zwaan.
Wat bespreken ze hier?
't Gaat over de egels?
Ik kan het niet horen.
Er zit geen geluid bij.
Volgende keer leren liplezen.
Wat moet je anders?

Gisteren is de prunusboom gesneuveld.
Krakend ging zij tegen de grond.
Willem had het al beloofd.
Nu alle takken tegen de grond werden geslagen, maakte Willem de
restjes mooi gelijk.
Daarop komt een houten blad en op die blad komen bloemen.
Ondertussen piekeren we over de nieuw boom van 't herfst.
De tuin lijkt nu veel groter.
Wie ruimt de hele zaak?
De grotere stukken breng ik naar Willem.
De twijgjes verknip ik en dat geheel stoppen we in een zak.
Vrijdag brengen we dat bij Tellus.
Dan is alles als nieuw.
Alleen de geschikte boom mist nog.
Welke kiezen jullie?
Door alles hebben we de moederdag helemaal vergeten en vaderdag wordt ook niks.
We gaan voetbal kijken.
Zaterdag kijken we naar Robben en Bayern en daarna het Nederlands elftal!

Wat denken de Denen daar over? Maken ze een kans??

Pa en moe

De twee kuikens en een gans

De prunusboom wordt gesloopt!

En werd gesloopt!

Hier begon het mee!

Waterhoentjes

22 mei

Olivia en Jens en andere Haantjes,

Met oma ging ik op zondag fietsen, omdat het heel mooi weer was.
's Morgens ging ik alleen wandelen langs de Mokkenburgroute.
Er viel me niks bijzonder op, behalve bij de paarden bij de hobbyboer.
De zwarte merrie had een of twee jaar geleden een veulen.
Ze waren met zijn tweeën voortaan.
Maar het witte paard bleef alleen over.
Werd zij dan niet meer drachtig?
Maar waarachtig.
Het was toch gelukt.
Er was een veulen geboren.
Deze veulen was wat groezelig, maar was toch geboren met 4 poten, manen, enz.
En toen ik voorbij ging met mijn fototoestel in de aanslag, zag ik dat
het veulen op zoek was naar een tepel om waarschijnlijk te drinken.
Dat is toch een vreemd gezicht.
Het veulen moet een lange kromme  hals maken om bij de tepel te komen.
Natuurlijk nam ik een foto.
Op een afstand stonden de twee paarden, waarvan de ene eigenlijk een
veulen was van de ander, maar ik kan niet meer zien, wie was veulen en
wie de moeder.
Zo leken ze meer twee zussen.
Met mijn foto was ik zo blij, dat ik bij de fietstocht het fototoestel
had vergeten.
Ik had al een mooie foto voor deze dag.
Dat moest wel genoeg zijn.
Dus we reden op de fiets over de Mokkenburg en oma maakte mij attent
op een loopvogeltje, dat midden in de Schipsloot een nest had gemaakt.
Ze zat maar te plukken aan het nest om het beter te krijgen (te fatsoenen)
Op het moment, dat we deze bedrijvigheid zagen gebeuren, ontdekten we
allebei, dat we niet hadden gedacht om het toestel mee te nemen.
We zagen een heel mooie actie, maar die foto bleef achterwege.

Op maandag ging ik 's middags weer wandelen.
Het was weer prachtig weer en ik nam het toestel mee.
Ik legde het om mijn nek.
Het zwaaide dan een beetje voor mijn neus bij het lopen.
Ik naderde de Schipsloot en wat zag ik:
De loopvogels waren net begonnen; het nest met de moeder te verlaten.
Maar , terwijl iedereen moeder al volgden, bleef een kind achter op
het nest en maakte geen aanstalten moeder te volgen.
In de verte zag hij het hele gezin, en hij was er niet bij.
De moeder had nu een gewetensconflict.
Moest zij het laatste kind op het nest afhalen en de anderen aan hun
lot te overlaten.
Dus wat deed de moeder, ze gokte op  de wanhoop van het nestblijver de
achtervolging te inzetten.
Dat gebeurde.
De bangerd verzamelde alle durf en zette de achtervolging in.
Van deze actie maakte ik mijn laatste foto, om mij wandeling voort te zetten.
Dit was toch gelukt.
Het verhaal van waterhoentjes in de Schipsloot met het veilige nest.
Ik schoot nog een grote boot in het Van Starkenborgkanaal.
Toen kwam ik thuis.

Opa

DE SCHIMMEL HEEFT OOK EEN VEULEN AAN DE MOKKENBURGWEG

HET NEST VAN WATERHOENDERS

WAT KOMT ER DOOR HET VAN STARKENBORGHKANAAL ?

DE PRUNUS GEDECIMEERD!

Zwemkuikens

24 mei

Olivia en Jens en andere haantjes.

Op woensdag werd het weer heel goed.
's Morgens heb ik de sloot een beetje gereinigd en het onkruid op de
wal gelegd om te drogen.
's Middags ben ik gaan om de Mokkenburgroute weer te lopen met het
fototoestel in de aanslag.
Wat ik het eerste zag was het veulen, dat zich verstopte achter de merrie.
Toch kreeg ik haar te pakken.
Aan mijn linkerhand was de sloot.
Ik keek naar beweging.
En plotseling zag ik een eend omringd door jongen.
Ze had zo'n 7 stuks, maar de waterhoentjes zag ik niet.
Pas voorbij de kruising lag het nest en dat zag er eenzaam uit.
Op deze dag waren waarschijnlijk de waterhoentjes met de noorderzon.
Toch was ik blij, want ik had toch wat foto's van een eend met jongen.
Tevreden vervolgde ik mijn wandeling.
Maar ik zag een waterhoen direct onder de wal.
En wat zwom erbij hem: Een jong!
Ik besloot nog een keer goed te bekijken waar de rest van de
waterhoentjes zwommen.
Vlak langs de wal zwommen de moeder en de jongen.
Ik had ze allemaal opgespoord:
De vader met één jong, aan de overkant de moeder met de andere kuikens.
ook op deze dag bleven ze in de nabijheid van het nest.
Ik besloot donderdag nog maar weer eens te bekijken.
Het leefde hier wel.
Ik liep naar de bank om over de weilanden te kijken.
Zie ik daar nog wat bijzonders?
Daar reed inderdaad een Hooischudder. Hij reed het vaste patroon over
het gemaaide gras.
Ik wachtte tot hij de ideale positie innam en klinkte.
Steeds hetzelfde vierkantje was wel wat eentonig.
Vlakbij de bank waar ik was gezeten, kwamen er twee meisjes, elk met
een plastic zak met kadetjes.
Ze peuterden de kadetjes uit de zakken en voerden die aan de pony's .
Geroutineerd letten ze op, dat de pony hun vingers ook opaten.
Ze zeiden niets tegen me.
Alle aandacht ging naar de pony's.
Eenmaal klaar fietsten ze richting naar de boerderij De Jong.
Ik volgde hun richting de tunnel.
Langs de tunnel gekomen zag ik het weiland dat geschud was.
Wat was er veel gemaaid gras.
En dat maar inkuilen!

HET VEULEN GESTREKT

U ZIET DE EENDJES!?

DE TRACTOR AAN HET WERK

DE DAMES BRENGEN  BROOD AAN DE PONY'S

Kroos en kroost

27 mei


Haantjes,
Vanwege het mooie weer loop ik elke dag mijn route met het fototoestel.
Er is een eend met zes kuikens.
Haar ontdek ik elke dag.
Ze bestaan nog alle zes.
De waterhoentjes circuleren rond het nest bij de Schipsloot.
De moeder heeft momenteel jongen en de vader beschermt ook 2 kuikens.
In het weiland achter de Schipsloot zijn drie meisjes bezig met de pony's.
Ze berijden hen, maken foto's.
Ik neem van de bank wat foto's en vervolg de route.
Het blijft steeds prachtig weer.
Het is pinksteren

FOTO'S MAKEN ACHTER HET HEK

NU ZIE JE HET BETER!

DE EENDEN

BIJ DE SCHIPSLOOT

29 mei

Heren de Haan,

Vandaag in de belangstelling of je leuk vindt of niet.
We hopen dat jullie vandaag een leuke dag hebben.
Marthijs veel succes met je examen.
Jan Mark wordt vast wel in de zon gezet door Olivia, Jens en Emma en hun moeder.

Groeten van Oma, Lianne en Opa ( Ze hebben weer voor jullie gewerkt,
maar..............?)
Dat zul je nog wel zien!!

Groeten
Opa

Op 29 mei Tweelingen

1 juni

Haantjes,

Elke dag volg ik de verbouw van buurman Kok met zijn stagiaire.
Ze zijn bezig met het omhoog brengen van het dak van de ene pallet
naar de volgende pallet.
Dat gebeurt met een krik.
Telkens wurmen ze een pallet direct onnder het dak.
Zaterdag op 1 juni zullem  ze de vereiste hoogte hebben bereikt.
De ijzeren palen zullen voortaan het dak omhooghouden.
Hoe brengt hij de ijzeren palen op de eerste verdieping en hoe worden
deze palen bevestigd?
Voor mij zij het allemaal verrassingen.
Vandaar dat ik elke dag foto's maak, vooral als ze met iets nieuws beginnen.
Alles gebeurt alleen door Kok en soms wat behulpzame kennissen en zijn
knechtje, de stagiaire.
Hij volgt alles heel geïnteresseerd en is behulpzaam, als het nodig is.
Kok vraagt aan mij of Heleen komt om ook eens te kijken, maar ze vindt
het wat griezelig.
Gaat dat wel zonder gevaar, vraagt ze zich af?
Volgens volgens buurman Willem gebeurt er alleen wat, als er een orkaan komt?

Groeten

Opa

Je ziet duidelijk de pallets

Het dak wordt op deze manier opgetild

De heer Kok

Fraai uitzicht

Ons uitzicht

Verbouwing van Kok

2 juni

Haantjes,

Wanneer komt die vaderdag, of gaat het jaar ook niet door?
Volgens mij wordt dat niets!
We zitten momenteel volledig in de verbouwing.
De school, waarin ik heb gewerkt, reikt naar een hoog niveau nu.
Nog een eindje, dan kunnen de stalen palen stutten in plaats van de
pallets, die al klaar liggen op de eerste verdieping.
Elke dag ga ik met mijn fototoestel naar de buurman om mijn rapportage
te vervolmaken, zou Lianne zeggen (zonder fouten)
Zelfs van haar echte fouten, vertelt ze:
"Dat doe ik opzettelijk!"
Als je de foto's van de Kok- verbouwing achter elkaar legt, dan krijg
je een goede indruk van de verbouwing.
Het is heel bijzonder, want alles gebeurt met twee man.
En het lukt hem ook nog!
Verder is er vanavond ook nog voetbal.
De laatste oefenwedstrijd tegen Noord- Ierland wordt nog gespeeld.
De opstelling van het oranjeteam zal bij de trainer wel bekend zijn en
de overige 15 miljoen deskundigen!
Wat gebeurt met de wedstrijd Denemarken- Nederland?
Zonder een overwinning op Denemarken wordt het niets!

Haantjes,

Vandaag is het zondag 3 juni.
Vandaag is het weer geen vaderdag.
We, je moeder en ik hebben gefotografeerd bij de buurman.
Vandaag heeft hij tochtdeuren geplaatst met glas in loodramen.
Verder heeft hij laten zien, hoe hoog de etage wordt en maandag wordt
het stalen gedeelte geplaatst.
Er komt veel glas in de nieuwe etage.
Verder is gekeken naar de uitzwaai- wedstrijd tegen Noord- Ierland.
Die,de Noord- Ieren, hebben geboemeld in Amsterdam voordat hun
oefenwedstrijd begon.
Ze kregen behoorlijk klop.
Maar het voordeel was, dat het oranje- elftal goed op dreef was.
Ze lieten echt mooi voetbal zien.
Nu kan Denemarken wel komen.

Groeten
Pa

Moeder op de fiets

Bennie aan het opscheppen

Een uitzicht!!

De pony's van de Mokkenburgweg

De 'nieuwe' tochtdeuren van Kok

Beste Haantjes,

6 juni 2012

Een heel merkwaardige dag, deze zesde juni.

Het begon gisteren al met moeder.

Ze had een oog,dat er rood uitzag. 

Hoe kwam ze daar aan?

Ze heeft gekeken op de computer bij Google.

Het was volgens haar niet verontrustend.

Maar 's morgens was ze wel om 5 uur klaar wakker.

Ze ging naar beneden om mij niet wakker te maken.

Daar zat ze met het puzzleboek en haar gedachten bij haar zoon Marthijs, die om negen uur examen zou doen.

Er waren deze dag 3 personen, die dit examen kwamen doen en Marthijs was van hen de eerste.

Natuurlijk vergat moeder niet te kijken naar haar oog.

Het was al wat gekalmeerd (het oog!)

Ze besloot niet meer een afspraak te maken met de huisarts, dat kon eventueel later, als het toch nog minder werd.

Toen vader ook beneden kwam, werd hij begroet met de mededeling, dat Marthijs al onder het mes lag, vanaf negen uur.

Dus werd vader ook een beetje nerveus. 

Hij besloot te gaan knippen in de achtertuin.

Daar moest nog wat gebeuren.

De gedachten dwaalden af naar Antwerpen.

Hij ging weer in huis om moeder te vragen: "Heeft hij al gebeld?"

"Nee", zei moeder .

"Hij hoort de uitslag pas, als iedereen een beurt heeft gehad".

Op deze manier duurde het nog heel lang.

En toch, na verloop van tijd, rinkelde de telefoon.

We hadden blijkbaar dadelijk door, dat dat het telefoontje van Marthijs moest zijn.

En inderdaad:

Daar kwam het goed bericht uit Antwerpen.

Wij vertelden, dat we vanmiddag gingen kijken of je cadeau ook reeds gearriveerd was.

Dat was inderdaad het geval.

Tegen 12 uur kwamen Lianne en Bert binnen waaien. 

Ze hadden blijkbaar de medeling op de telefoon gelezen over het gebeuren in Antwerpen.

Ze kwamen net terug van Ameland.

Daar was het weer deze dag niet zo bijzonder.

Dus, op naar huis.

Verder heb ik bij Kok even gekeken naar de toestand van de verbouwing.

Met het toestel maakte ik nog een foto van de stamroos van Lisa 

Ze draagt ook reeds vrucht, vele knoppen, op het punt uit te breken................

Pa

MOEDER

VERBOUWING BIJ KOK

DE STAMROOS VAN LISA

Haantjes,

Volgens Lianne is 17 juni vaderdag, maar op 8 juni is het grootvaderdag.

Gisteren hadden wij een aparte dag weer.

Het begon gewoon simpel.

Ik rekende erop dat er foto's gemaakt konden worden.

Bennie had een bouwvakker ingehuurd om hem door de dag heen te helpen.

De ijzeren palen zouden vandaag neergezet in de loop van de dag.

Dus om ongeveer 10 uur ging ik met mijn fototoestel gewapend om wat te schieten.

De gediplomeerde bouwvakker had het over zijn blonde haren.

Dat bleken grijze haren.

Ik vertelde dat ik dat zelf had geprobeerd, maar niemand trapte erin.

Ik was grijs en hij was dat.

De heren deed zich de best om de palen te plaatsen.

De hele dag waren ze daar zoet mee.

Moeder had Bennie gevraagd even te helpen om de auto weer te starten.

Ik moet nog vertellen, dat ik eergister naar bed ging en ontdekte, dat de lichten van de auto brandden.

Natuurlijk meldde ik dat bij je moeder.

Ze probeeerde nog of de auto was te starten.

Geen lauw loene.

Gister was er dus wel weer een dag. 

Vandaar dat moeder de hulp van Bennie had gevraagd.

Maar de heren waren zo druk met het plaatsen van de ijzeren palen, ze dachten niet aan het starten van onze auto.

Na het fotograferen van de heren liep ik op het pad terug naar huis.

Ik ontdekte dat buurman Willem aan het snoeien in de tuin aan het pad naar Bennies huis.

Het werd hem teveel een bos. 

Ik probeerde grappig te zijn en noemde Willem : De man met de hamer".

Het idee kreeg ik van het artikel over Willem in "De Streekkrant" over Willem Wieringa, als voorzitter van Verenigd Noordhorn onder de kop: 

"De man met de hamer".

Ik vertelde aan moeder over de snoeipraktijken van buurman Willem.

Hij vergrootte alleen zijn uitzicht een beetje.

Maar moeder dacht op een andere manier over buurman Willem.

Ze kon hem ook gaan vragen om te helpen om de auto te starten in plaats van de hulp van Bennie.

Vroeg in de middag ging ze naar Willem.

Ze vertelde, dat ze naar de markt in Leek wilde, maar dat Bennie te druk was om te helpen met het starten.

En ja hoor er werd een sleepkabel bevestigd.

Zo reden ze richting de brug. 

Ieder in zijn eigen auto maar verbonden met een navelstreng. 

Willem kwam alleen terug gereden.

Vervolgens zette moeder de sokken erin.

De streng was doorgeknipt.

Moeder kon naar Leek, de markt.

Ze vroeg of ik meeging.

Prima.

De auto sputterde nog en we konden richting Leek rijden zonder probleem.

We vonden een parkeerplaats bij Schuiling en Lildl. 

Voor alle zekerheid startte moeder de auto nog even.

Lauwe loene.

Hij verrekte het.

We liepen eerst naar de markt voor knopen en breedband.

We keken nog naar schoenen voor moeder.

Toen liepen we terug naar de auto.

Met haar telefoon probeerde zij de ANWB........te bereiken.

Lauw  loene.

Dat ding deed het niet.

Dan maar bellen bij Lildl of Schuiling om hulp bij de  ANWB.

De keus viel op Schuiling.

Een prima keus was dat.

Ze probeerden met een startkabel van hun naar onze auto contact krijgen

Maar .....lauwe loene

We dropen af naar de zaak van Schuiling om de ANWB te bellen.

Maar onze telefoon weigerde ook een gunst.

We kregen een telefoon van Schuiling.

Ze vroegen alle dingen die ze moesten weten om ons te helpen.

Toen moesten we wachten op hun komst.

We kregen bij Schuiling koffie en hij kwam er bij zitten, zoon van Boele Schuiling, met wie ik veel had te maken via het voetballen (straatvoetbal)

Op het moment, dat hij nog een kop koffie aanbood, zagen we auto van de  ANWB.

We bedankten en liepen naar de auto.

Een monteur stelde zich voor en ging heel geroutineerd met de motor bezig.

Wat hij deed, geloofde ik wel.

Na wat proberen, startte hij de auto, maar het probleem was, dat we de garage moesten bereiken zonder het afslaan van de motor.

Het euvel schreef hij voor de garage van Rozema op een papier.

We vertrokken van Leek naar Niekerk.

Bij Rozema vroeg ik om de nieuwe Volkswagen, want onze was kaduuk.

Toch keek hij al naar het euvel.

Ze vonden het heel apart, dat de wagen last had van tegelijk van twee dingen.

Er was nog wel een wagen om ons even naar huis te brengen.

Dat gebeurde.

We aten 's avond pannekoeken!!

Om acht uur zat ik naar tennis te kijken.

Buiten zag ik de wagen van garage Rozema.

Ik deed de deur open.

Daar stond de blauwe Volkswagen ter plekke.

Ze hadden het euvel ontdekt en omdat ze toch in buurt moesten zijn, hadden ze de auto teruggebracht.

Met de duim in de mond sliep ik in!!

Meneer Kok en zijn assistent

Zeer druk!

Van hot naar haar

Haantjes,

Nog 8 dagen dan is het vaderdag!!

Olivia, Jens en Emma koop alvast een mooi cadeau voor je vader!!

Ik heb voor je moeder een foto gemaakt van de witte stamroos.

Bij Bennie heb ik weer een serie foto's gemaakt.

Onder het tennis 's middags van de heren kwamen  2 vrachtauto's uit Wagenborgen met 2 units.

Ze werden geplaatst bij het witte huis.

De kopers zullen in die units gaan wonen.

Dan wordt het huis opgeknapt, of het wordt gesloopt en als nieuw herbouwd.

De beschoeiing is al helemaal nieuw en ziet er goed uit.

De oprit is al een jaar geleden vernieuwd.

Nu hebben we 2 verbouwingen vlakbij om te volgen.

En binnenkort begint het leggen van de nieuwe brug en de rotonde en de tunnel.

Het wordt een bijzondere drukte van belang in de omgeving.

De omlegging van de brug volg ik met een bericht op de site marlija.

Gisteren begon het voetballen.

De Grieken waren niet minder dan Polen, maar ver zullen ze waarschijnlijk niet komen.

Wel het team van Rusland onder leiding van de generaal.

De Advocaat leeft nog steeds als trainer!!

Een lastige tegenstander is Rusland, dat is al duidelijk.

Vandaag begin ik met een wandeling na het e- mailtje typen, want vanavond vanaf 17.00 uur begin de poel der ellende, waarin Oranje ook zit!!

Vanmiddag zal ik de wandeling nog eens overdoen, voordat we voetbal gaan kijken!!

Veel pallets

Vanuit de tuin bij Kok

Het 'witte huis' aan de Rijkstraatweg

Het 'witte huis'

Computerbril

Zonnebril

Haantjes,

10- 6- 2012

Gevangen als een snoek.

Ik niet, maar de Nederlandse voetballers wel!

Ik herinner mij een wedstrijd van Zuidhorn tegen de ploeg  HVV uit de stad Groningen.

Op de Hoogte moesten we voetballen tegen de ploeg, die boven aan stond.

Wij werden eigenlijk compleet belegerd met schoten tegen de paal , tegen de lat en zo ging het verder.

De ene aanval rolde op ons doel af, na de volgende. 

Maar het lukte ons het doel schoon te houden.

Na de rust gingen de aanvallen gewoon door!

De ene na de andere.

Wij hebben toen gedacht,dat er op de lat een engeltje zat (op ons doel!) 

In hun ijver om eindelijk te scoren vergaten ze helemaal hun verdediging.

Bij ons deed Sietse Jager mee.

Hij kon heel erg hard lopen.

Ik onderschepte als halfspeler de bal tijdens een aanval en paste in richting van Sietze Jager.

Hij benaderde het vijandelijk doel en scoorde.

Een belachelijk doelpunt, maar hij telde wel.

De tegenstander ging verder met het beuken op ons doel.

Maar onze engel zat nog steeds op het doel en gaf een lange neus aan de onfortuinlijke aanvallers. 

We geloofden niet meer in hun aanval, want we hadden ons voor het doel ingegraven.

En wat gebeurde er...........?

Sietse kreeg weer een pas en rende, dat het zijn lust was richting het  vijandelijk doel.

Nummer twee!!

Ik zal niet verzinnen, dat het onweerde, maar we keken naar elkaar onthutst, niet begrijpend.

We hadden deze wedstrijd gewonnen met twee.

In 2010 probeerde Denemarken hetzelfde, maar kwam slechts tot 1- 0.

Wat ik mij nog herinnerde was;

de onverzettelijkheid van de voorstopper Sietze Oostenbrug, 

de razendsnelle aanvaller Sietze Jager,

en de intelligente halfspeler met de lange pas in de benen, Jan Thijs de Haan.

En toch mogen we nu weer tegen Duitsland!!

welke tegenstander verslaan wij met het grootste plezier!!

              

                DIE MANSCHAFT

Ijzeren pilaren

De stamroos van Lisa

Die tong?

Haantjes,

Heeft Jens wel in de gaten dat de tafel niet voor het gokken is bestemd, maar voor heuse imitatietreintjes die in het rond rijden. 

Zo herinner ik me de tennisvelden in de buurt ven Be Quickstadion aan de Esserweg in Groningen.

Ik herinner mij die prachtige tennisbanen, waar ik droomde.

Met veel moeite kreeg ik van mijn ouders voetbalschoenen, met sokken en het oranje shirt van Oranje Nassau, ook woonachtig in de buurt van de Esserweg.

Maar een tenu en een tennisraket en natuurlijk het lidmaatschap van een tennisclub waren in die tijd niet haalbaar. 

Daar kon je alleen maar van dromen!

Zo zal Jens deze speeltafel ook beschouwen in zijn gedachten.

"Hij mag dan wel van mijn vader zijn, maar deze speeltafel is uiteindelijk voor mij gemaakt!"

Zo krijgt het ene kind een speeltafel en het andere kind een waslijn in de tuin.   

Olivia zal denken:

"Zo word ik al aan het lijntje gehouden"

We brengen voor EMMA brengen we wel een fietsje mee!!

Gisteren heeft Nederland de tweede helft van de wedstrijd met Duitsland met 1- 0 gewonnen.

Helaas heeft Duitsland de eerste helft gewonnen met 2- 0.

Alleen Portugal kan een laatste mogelijkheid zijn, als ze netjes met 2- 0 verliezen tegen Oranje, maar damn moet Duitsland 3 keer winnen.

Gebeurt dat wel?

Gelukkig beginnen ze allemaal om 15 voor 9 's morgens. 

Bloedlink!

Wie had dit gedacht?

Spanje is ook niet meer zo sterk, maar Nederland heeft wel een vrije diepe val gemaakt.

Maar het kan nog wel, nietwaar.

Wij lijken wel Duitsers en zij lijken wel Nederlanders.

De boel is behoorlijk in de war.

Dus is het toch een interessant toernooi.

Momenteel wordt er gewerkt met twee huizen van ons stukje Langestraat.

Bennie wil het voetballen niet missen, dus momenteel gaat het wat trager en kan ik geen foto's maken.

Dus ik laat nog even de prachtige roos op stam in onze tuin, opgedragen met Lisa.

De stamroos

Meneer Kok en zijn assistent

De stamroos

15 juni 2012
Haantjes,

Ik hoor geen klachten over het Nederlandse voetbal van jullie kant!

Bij de NOS hoor je heel veel klachten.

Jan Mulder is in zijn element!

Hij klaagt............. hij lijkt wel een klaagmuur.

En zijn zoon, die ook bij de NOS werkt en die geen zin afmaakt, omdat hij anders zijn klachten vergeet te memoreren!

Waarop hij zit, net als zijn vader, te vlassen.

Zo breit hij vele niet- afgemaakte zinnen aan elkaar.

Zelfs zijn voorgewende boosheid doet hij net als zijn vader.

Is het echt of ....gespeeld?

Of oefent hij daarin?

Wil hij net, zoals zijn vader, onaangenaam stiekem overkomen?

Of lijkt hij alleen maar per ongeluk op zijn vader?

En zijn we verplicht naar deze heren te kijken, als het voetballen op de TV verschijnt.

Ik kijk toch liever naar ........ Haantjes!!

Als broer Folkert naar het voetballen keek, dan zette hij op den duur het geluid er af en keek openlijk de krant in! 

Ook heb ik gehoord van Bennie, dat hij de inleidende voorbeschouwing, kon missen als kiespijn.

Inderdaad, bepaalde mensen verpesten  met hun commentaar het plezier, dat je kunt hebben bij bepaalde wedstrijden.

Bij bepaalde wedstrijden van België (wereldkampioenschappen) zette ik het geluid van de heer Sadeleer (heette hij zo?).aan. 

Een Belgisch commentaar...prachtig!!

Als Nederland tegen Duitsland speelde en Nederland dreigde te winnen, dan zette ik de TV op de Duitse zender, vanwege het Duitse commentaar.

Lianne vraagt aan haar moeder, of zij naar het voetbal kijkt en vraagt haar naar de WC te gaan, want dan maakt Nederland vast wel een doelpunt.

Zo niet, dan loopt het fout af.

En inderdaad haar moeder probeert de ontlasting te reguleren tot op het moment, dat wanneer het gewenste doelpunt moet komen.

Ik heb haar al gevraagd toch naar de wedstrijd tegen Portugal te kijken voor het geval............?

En dan......Zlatan!!

We zagen, dat hij er één maakte, maar Zweden verloor de eerste wedstrijd net als Nederland.

Vandaag moet Zweden tegen Engeland, ik ben benieuwd....

.....zonder geluid!?

De verbouwing is in de fase van zijbalken plaatsen.

Het gebeurt met twee mannen, Bennie en een genodigde.

Ze tillen de balken omhoog naar de verdieping. 

Vervolgens worden ze geplaatst.

Momenteel hangen er drie zijbalken.

Ze steunen op de verticale balken.

Ze moeten er nog drie plaatsen.

Dan mogen de pallets verwijderd worden.

Er wordt niet gemetseld.

Glas en hout zijn voldoende voor de afwerking.

Volgens je moeder zou de inspectie van de bouw het geheel der handelingen afkeuren.

Daarom wil Bennie, dat de foto's bekend worden via site of krant, als alles gereed is.

Op mijn wijze is er een mooie reportage ontstaan met de gemaakte foto's van de verbouwing. 

We kunnen beginnen met een fotoalbum voor Bennie Kok en zijn verbouwing.

Pa

Buurman Kok werkt aan zijn extra etage!!

De stamroos in de achtertuin

Een flinke meid!!....Lianne!!

16 juni 2012
Haantjes,

Gistermiddag heb ik gewerkt aan de site en ik heb gewandeld en jullie moeder verzorgde de workshops.

Ze hielden de workshops voor de winkel en iedereen die langs de winkel kon meedoen, als ze dat leuk vonden.

Volgens jullie moeder was het gezellig.

Vooral kinderen vonden het leuk om even mee te doen. 

Om ongeveer 16.00 eindigden de workshops.

Je moeder kwam zonder eten thuis!

Dat had zij wel beloofd!

Wat had ze vergeten?

Haar portemonnee.

Dus we reden nog even langs de Chinees en bestelden een bami en een loempia.

's Avonds gingen wij (eigenlijk ik) naar voetbal kijken.

En wat zagen we?   ............

Advocaat leefde wel, maar lag er definitief wel uit, terwijl hun eerste wedstrijd heel goed was verlopen.

En Nederland bekert nog........ steeds.

Vanavond wordt hun Waterloo misschien toch gevonden?

We zullen het zien.....?

Zweden doet Nederland alles na.

Ze hebben de tweede wedstrijd ook verloren.

Hoe zal het hun vergaan?

Het blijft spannend.

Mijn voorspelling is............

de finale tussen Duitsland en Spanje.

Ik hoop vanzelfsprekend de finale tussen Spanje en Nederland (niet zonder mazzel??)

Vervolgens wint Nederland door het scoren van een goal van STUNTELAAR in de laatste minuut van de verlenging!!

Pa  

De workshop in Zuidhorn


HAANTJES,

Vandaag gaat moeder een workshop geven bij de noodwinkel van Zuidhorn.
's Morgens een workshop en 's middags dezelfde nog een keer.
Ze heeft het fototoestel meegenomen om de mensen te schieten.
Op deze dag dreigen de buien de hele tijd.
Je moeder voorspelt, dat het in de 100 kan lopen vanwege het houden van de workshops vlak voor de Noodwinkel, dus buiten en dat weet je wel met zulk weer.
Ik ga in verband met het weer even bezig met de site met "Het neven en nichten boek van Jan &Heleen en Greet&Dan"
Ik ben bezig met het laatste stukje dat Ewoud heeft geschreven.
Dan is Inge aan de beurt.
Ze schrijft eigenlijk 3 verhalen met herinneringen.
Ze schrijft een herinnering aan Opa De Haan, een herinnering aan Om De Haan en tenslotte de herinnering aan Opa's laatste dag.
Het zijn bijzondere verhaaltjes.
Ik zat er boven bijna te huilen, zo'n indruk maakte het op mij.
Misschien heb je ze al eens gelezen?
Misschien heb je het boek "Het neven en nichten boek" zelfs wel in huis.
Ik tik het uit eerbied nog eens voor je op:


INGE KREMER

Mijn herinnering aan opa De HAAN

Opa mocht ons graag voor de gek houden.
Ik herinner mij, dat ik in de achterkamer zat, met mijn rug naar het tafeltje met de telefoon erop.
Die telefoon was zo'n zwaar zwart geval.
Opa zat aan tafel met zijn rug naar het raam. Hij was grijs en had een kleine snor.
De pretlichtjes in zijn ogen waren goed te zien.
Hij was bezig met een touw.
Ik weet niet, wat hij er precies mee deed, dat vroeg ik hem, na een kwartier vol bewondering te hebben bekeken, wat hij aan het doen was.
"Ik maak een halsband voor mijn hond", was zijn antwoord.
"Maar opa u hebt helemaal geen hond", zei ik.
"O nee", zei hij, "weet je dat wel zeker".
Hij ging staan en wees naar zijn broekzak.
"Hier zit hij in en hij heeft twee staarten".
"Maar opa daar past toch geen hond in", zei ik verbaasd.
"Jawel hoor, dit is een heel bijzondere.
Hij is zo klein, dat als hij in bad moet, dan laat ik een theelepel vol lopen en zwemt hij in een uur van de ene kant naar de andere kant.
Ik wilde dat hondje wel eens zien, maar opa zei, dat niet kon, want als hij zou vallen, zouden we hem nooit meer terug vinden.

Ik heb die dag nog vaak naar opa's broekzak gekeken in de hoop, dat het hondje met twee staarten er uit zou komen.
Maar ik zal u vertellen, dat het niet is gebeurd.

Zover ik kan nagaan heb ik het jaren geloofd en heb opa dikwijls naar zijn hondje gevraagd.

Mijn herinnering aan oma DE HAAN

Oma was een rustige vrouw.
In mijn herinnering  zat ze altijd in haar stoel te breien.
Soms stopte het tikken van haar breinaalden.
Dan hiekd ze met één hand haar breiwerk vast, drukte op haar keel en zei één of twee woorden.
Als ze dan wat tegen opa zei, zei die volgens mij altijd : "Ja", of hij het verstaan had of niet.
Heerlijk was het om met haar in de keuken te zijn, je mocht dan altijd even aan de koffiemolen draaien.
Oma wist meer van opa, dan hij zelf vermoedde.
Op een dag was ik aan de Bilderdijklaan en ging oma boodschappen doen.
Opa mocht in die tijd niet meer roken in verband met zijn gezondheid.
Oma was nog niet de deur uit of opa pakte een vaas van de kast en haalde daar shag uit.
"Niks zeggen, hoor", zei hij tegen mij en ging in de tuin stiekem roken.
Toe oma terugkwam ging ze de boodschappen in de keuken uitpakken,
Ik ging in de keuken naar haar kijken.
Oma keek mij aan en drukte haar hand tegen haar keel en zei:
"Heeft opa veel gerookt?"

Ik moet heel verbaasd hebben gekeken, want ze begon te glimlachen.
Ze zei:
"Niet tegen opa zeggen, dat ik het weet hoor!"

Zo was ze : Bezorgd!

Maar ze gunde iedereen het zijne.

Opa's laatste dag

Opa en oma zouden verhuizen naar het Menno Lutherhuis.
Waar opa het meest tegen aan keek was de zolder.
Die zolder stond vol met spullen en oude boeken.
Dagen heb ik met Jan Folkert op die zolder gespeeld en er rond gesnuffeld.
Jan en ik boden aan om de zolder te ontruimen, zodat opa zich daar niet meer druk over hoefde te maken.
Heel vroeg zijn wij begonnen.
Alles wat geen waarde had werd buiten bij de weg gezet.
Om het half uur vroeg opa hoe het ermee stond.
Hij mocht wegens zijn gezondheid de zoldertrap niet meer beklimmen.
Maar hij was wel nieuwsgierig.
 Zo tegen de middag moesten wij van oma wel stil zijn, want opa moest rusten.
Af en toe moest ik de kamer in om bepaalde spullen van zolder te brengen.
Dan gingen zijn ogen even open en glimlachte hij.

Toen wij klaar waren met de zolder zag ik de opluchting op zijn gezicht.
Wij stonden op dat moment op de eerste etage en zagen tot onze stomme verbazing opa de zoldertrap op gaan.
Blij, maar naar adem happend kwam hij de trap weer af.
Lang heeft hij toen met zijn ogen dicht tegen de muur geleund.
Hij was moe van het traplopen, maar blij, dat de zolder schoon was.

De volgende dag was opa er niet meer, oma ging snel achter hem aan.
Ik denk nog vaak aan die laatste dag samen met opa en oma.
Volgens mij wist opa van zijn naderende einde en wilde hij oma niet met :
"de troep laten zitten".

Nooit vergeet ik, dat opgeluchte gezicht.

Ik ben blij, dat ik ze heb gekend!


Geschreven door INGE KREMER, zijn kleindochter

Inge Kremer en tante Greet de Haan

Opa de Haan

Oma de Haan- Dragstra

Haantjes,

Gisteren verloren we van Ronaldo.

Niet prettig, want in de rust had hij iets veranderd aan zijn haar.

Nou, dan weet je het wel.

Hij heeft iets met de trainer van Real Madrid, maar wat zij hebben , dat wil ik niet weten.

Het dragen vaan een spiegeltje vind ik al zo.....zo........ en zeker in de rust van de voetbalwedstrijd.

Hoe zal het trouwens gaan met onze trainer?

Hij zou doorgaan tot 2014.........maar ik betwijfel dat!

We kunnen de derde wedstrijd van Zweden bekijken!

Hoe verlopen de resultaten van Duitsland en Spanje. 

Ik houd het op Spanje.

Ik had bezoek van mijn dochter met een klimroos en Bert bracht de twee rozen naar Langestraat 3, Noordhorn.

Je raadt nooit hoe deze roos werd genoemd.

Je las op het kaartje:

HELENA

Ik maakte op deze zondag geen foto's van de verbouwing en Nederland speelde het eerste kwartier van alle drie wedstrijden wel fatsoenlijk, maar verder was het niet de moeite.

Met onze stamroos is het prima.

Ze had wat last van luis, maar verder gaat het voorspoedig

Ze ziet er welvarend uit.

Ze is opgedragen aan Lisa.

Ze laat haar goede kant zien.

Hoe is de goktafel trouwens van Jens?

Vindt hij het leuk, of ziet hij zijn vader liever ermee spelen?

Hebben ze ook door, wat de vaderdag betekent?

Opa

De stamroos in de achtertuin te Noordhorn

De klimroos 'Helena' ook in de achtertuin te Noordhorn

Nederland......... Europees kampioen.........niet!

Schäme dich!!

Haantjes,

Gisteren kwam Lianne hier, omdat ze wou frutselen, of wat ook dan.

Al gauw kreeg ik op mijn donder over de foto's in de computer.

Volgens haar had ik er een desorganisatie van gemaakt. 

Toen ik wat later weer in de computerkamer kwam,was de boosheid weer gezakt.

En inderdaad ze was lekker aan te frutselen.

Volgens mij kan ze dat aan een naaimachine, aan de computer en aan Bert, of doet hij dat aan haar haar.

Verder had ik eergisteren foto's gemaakt van de verbouwing Kok.

Hij had tot nu nauwelijks niets oponthoud  gehad.

Het lag nog behoorlijk op schema.

Je moeder heeft de workshops geleid bij de noodwinkel.

Ik heb wat foto's bijgevoegd.

Let vooral op de laatste foto.

Ik verwacht daarvoor een prijs.

Als er nog ruimte is, dan moet je de laatste foto laten zien aan je kinderen.

Ja..... Het is gelukt.

Misschien heb je er wat aan......... voor je persoonlijk!!

De verbouwing van buurman Bennie Kok

De workshop in Zuidhorn

De stamroos in de achtertuin van Noordhorn

Grootvaderdag.....?

Haantjes,

Helaas heb ik me vergist.

Ik sprak over grootvaderdag.

Dat kwam ook door "vaderdag".

Je krijgt dan kadootjes, maar dat interesseert me eigenlijk niet!

Ik bedoel eigenlijk: "Hallo opa....Dag!"

Dat riep Emma, als ze me zag.

Dus grootvader is een beetje dom zoals Willem van Oranje.

Het moet zijn: "Opa dag".

Dat komt al dichterbij!

Toch kreeg ik wel iets op vaderdag van mijn dochter een witte klimroos met de naam "Helena"

Vanmorgen zag ik, dat ze "Helena" in de hoek moest staan.

Dus ik zette haar op de foto!

Ook van de stamroos van Lisa maakte ik een foto.

Wel zeer de moeite.

Straks loop ik nog even naar Bennie Kok om te fotograferen

Ronaldo heeft toch een heel mooie kopgoal gemaakt.

In zijn ploeg draait iedereen om hem (Ronaldo). 

Als je hem uitschakelt, is deze ploeg vleugellam.

Bennie was niet thuis.

De zijdeur was op slot.

Ik maakte een paar foto's van buiten af.

Titia kwam naar buiten.

Ze vertelde dat Bennie een klus had in Rozendaal voor de KPN.

Dat is wel wijd weg,

De Grieken hebben alles nu verloren.

De Duitsers hebben zelfs het allerlaatste afgepakt!

Groeten

Pa

De stamroos in de achtertuin van Noordhorn

De klimroos in de achtertuin van Noordhuin

Voorschriften aangaande een verbouwing van Bennie Kok

                                                           Directrice Kok van de verbouwing

Haantjes,

Op zaterdag 23- 6- 2012

Wie kwam niet uit Antwerpen....Ken je de mop??................

Hij ging niet!!

Ik heb kantjes afgestoken in de voortuin.

's Middags heb ik gelopen.

Bij het voormalige zwembad van Noordhorn liepen 2 merries met hun veulens.

Ik heb ze op mijn gevoelige plaat gezet.

Het boerenbedrijf was zeer actief.

Stront werd geïnjecteerd.

Bij de de Schipsloot was er niets te bekennen, dacht ik, maar.....

Plotseling zag ik een eend met zo'n 5 kuikens in slagorde zwemmen. 

Deze eend met kuikens botste op een waterhoen met ook ongeveer 5 kuikens.

De waterhoen ging over op een schijnaanval.

Zo beschermde zij haar kroost bij voorbaat.

Als je ze wilt zien moet je er op inzoomen.

Bij de Mokkenburg waren 2 mannen en een vrouw bezig te schapen te injecteren, tenminste dat maakte ik ervan.

Als ze dat niet deden, dan flikten ze vieze dingen met de schapen......in het openbaar??

Dat wil ik niet geloven!!

Thuisgekomen ging ik langs Bennie.

Ik kon overal komen, waar ik maar wilde, maar ik ontmoette niemand.

Ik schoot nog wat plaatjes en ook de roos op de stam in de tuin.

Toen was ik klaar voor Spanje tegen Frankrijk.

Dat viel knap tegen.

De Fransen werden suf getikt.

De Spanjaarden hadden aan één doelpunt genoeg.

Verder treiterden ze de Fransen, totdat zij een penalty veroorzaakten.

Dus de Fransen kregen op deze manier een draaglijke nederlaag.

Twee tegen nul.

Het had het ook 5- 0 kunnen zijn.

Wie stopt nog de Spanjaarden??

Duitsland??

Lukt ze dat wel??................

Ik betwijfel het!!

Pa

Haantjes,

Op woensdag bereikte Spanje de finale.

Marthijs vertrok naar Antwerpen.

We brachten hem 2 keer naar de trein.

De eerste keer maakte hij gebruik van de mogelijkheid om een kaartje te kopen.

De tweede keer wipte hij op de trein richting Groningen.

's Middags heeft hij Smos Marinus bereid en geserveerd.

Dat smaakte voortreffelijk,

Moeten wij zelf ook eens bereiden.

Hij krijgt van je moeder een telefoon en van Lianne en Bert een jasje voor de zomer.

Van de verbouwing bij Kok vond ik in de Westerkwartier een foto.

Ik doe erbij wat foto's van Kok die ik heb gemaakt.

Ook lijkt onze waslijn ( zie foto) op de nieuwe waslijn van Jan Mark en Lisa.

De rozestam geeft veel bloemen.

De grasperken heb ik afgestoken met een spade.

Het ziet er wel chique uit.

Met het regenachtige weer groeit tegen de klippen op.

Dus het onkruid wil ook heel goed.

Het moet wat droger worden om te kunnen schilderen.

Ik laat wat foto's afdrukken van Olivia, Hens en Emma om ze te tekenen in Zweden, eind deze maand.

Groeten

Pa 

P. S.  Ik laat mijn baard al staan, speciaal voor Emma  

Buurman Bennie Kok maakt een etage

Zo ziet bij de opening de etage er uit!

De witte stamroos in de achtertuin te Noordhorn

Haantjes,

Gisteren ging ik weer op bezoek bij Bennie in zijn villa, eerste verdieping Langestraat 7.

Hij was druk met het glijmiddel.

Eigenlijk probeerde hij het uit voor vandaag,

Het probleem was, dat het dak is verschoven in verband met het plaatsen van de ijzeren palen.

Als het dak goed staat, dan kunnen de palen vastgezet worden en kan de afwerken beginnen, glaswerk en hout. 

Het glijmiddel komt op stukken karton en deze stukken worden onder de zijkanten van het dak geschoven.

Ze hopen, dat ze beweging krijgen in het dak.

Natuurlijk spreek ik met Bennie over de wedstrijd van die avond tussen Duitsland en Italë. 

De winnaar wordt Duitsland, gelooft Bennie.

Ik hoop op Italë, maar dat zal wel niet lukken.

Bijna iedereen vindt, dat Duitsland te sterk zal zijn.

Tegen beter weten, gok ik op Italië.

Zij hebben het Italiaanse enfant terrible.

Men vindt hem toch een merkwaardige man.

Wat vindt Bennie van de nieuwe trainer van het Nederlands elftal.

Ik noem het rijtje: Cruijff, Gullit, Avocaat, Hidding, Foppe de Haan en ga maar door. 

Bennie vraagt of ik gëinteresseerd ben.

Maar dat ben ik niet.

Ik zou de neiging hebben om alles uitgebreid voor te doen!!

Dat is geen werk!!

's Avonds staat Duitsland achter met 2- 0 .

Wie heeft de schuld, het Italiaanse enfant terrible.

Het kon niet mooier beginnen

Hij showde zijn torso voor iedereen, die dit zag, op straffe van een gele kaart.

De hele tweede helft werd gebruikt om de achterstand te verwerken.

En verdorie uiteindelijk maakte een Italiaan hands.

Penalty!!

Het werd 2- 1.

De wedstrijd werd al snel afgefloten.

Italië zat in de finale 

Morgen gaat jullie moeder naar Den Ham naar de reünie van de lagere school met broer Anne.

Ze zijn onderdak van 11 uur tot ongeveer 17.00 uur.

Zij zal het fototoestel wel meenemen.

We kunnen vast wel iets laten zien van de reünie in Den Ham.

Ik houd Bennie in de gaten vandaag, want hij gaat vast schuiven met het dak op zijn eerst etage

(Langestraat no 7)

Pa

Buurman Bennie Kok is bijna elke dag in actie

Zijn buurman ook!!

De stamroos in de achtertuin in Noordhorn

Haantjes,

Terwijl ik aan het fotograferen was, kreeg ik te horen van het maatje van Bennie Kok, dat het verschuiven van het dak heel spannend was.

Toen ze trokken aan het dak, bleek dat het glijden direct en heel gemakkelijk ging.

Het gevolg, dat het maatje moest vermelden, dat zijn hart éénmaal van schrik een slag oversloeg.

Zo spannend was dat.

Het verplaatsen van het dak liep zo soepel, dat ze dachten, dat het dak door zou schuiven naar de andere de kant van het gebouw en daar naar beneden zou vallen.

Maar het verliep prima en Kok stond juichend op zijn nieuwe etage ten teken, dat alles goed was verlopen.

Dat betekent dat de palen kunnen worden geplaatst en bevestigd. 

De volgende week kan het hout en het glas geplaatst.

Bennie Kok zal gordijnen vastnieten, die voorkomen, dat de regen naar binnen slaat op de nieuwe etage.

Gisteren heeft moeder het fototoestel meegenomen om plaatjes te schieten en om op de gevoelige plaat vastleggen de dames, die vroeger haar leven verpestten. Het bleek, dat ze er een sport maakten om medeleerlingen te pesten. Achteraf waren ze toch wel aardig.

Al gauw hadden een paar dames elkaar weer gevonden en trokken samen verder, klasgenoten van destijds. Anne vond weinig klasgenoten en kon zich bij niemand aansluiten. Er konden veel foto's bekeken worden, enz. Er was zelf een onderwijzeres van 90 jaar.Ze was nog heel kien. Toen je moeder zei, dat ze Helena heette, verbeterde ze dat in : "Het was toch Heleentjes?"

Bij Anne heeft je moeder gegeten en daarna ging ze huiswaarts.

Ikzelf had rekening gehouden met haar terugkeer om 5 uur 's middags, als de reünie niet bijzonder was. Ze kon niet bellen, dat ze toch later zou komen.

Pas om negen uur arriveerde ze thuis.

Het was zeer geslaagd!!

Vandaag bekijken we de finale en de terugkeer uit de ruimte van onze landgenoot.

En natuurlijk de Tour de France.

Het grappige is, dat Duitsland het wielrennen niet meer zal  laten zien.

Dat betekent geen voetbal (Iedereen had gerekend op de finale Spanje- Duitsland) en ook geen fietsen!

Voor Duitsland is Italië de ANGSTGEGNER!!

De buurman Bennie Kok is aan het verbouwen!!

De witte stamroos in de achtertuin te Noordhorn

De klimroos 'Helena' in de achtertuin te Noordhorn

Langestraat 3 Noordhorn

Haantjes,

Gisteren hebben je moeder en ik uitzinnig gevierd de Spaanse overwinning.

Je moeder ging 's middags naar de noodwinkel om de etalage te vernieuwen.

Het echtpaar  Kok vroeg, wanneer we naar Zweden gingen.

Ik had in de kop de verjaardag van Emma en dus had ik genoemd eind juni, wat dus moet zijn eind juli.

Het is de bedoeling, dat Lianne een paar foto's maakt, als wij in Zweden zijn. 

De reportage moet gewoon doorgaan.

Uiteindelijk wil ik de reportage op de site Marlija plaatsen met toestemming van de familie Kok.

Hetzelfde heb ik ook in de kop een reportage van de nieuwe brug, de tunnel en de rotonde. 

Dit kan 9 maanden duren. 

Van tijd tot tijd maak ik een foto!

Je moeder wil graag een reportage van haar reünie afgelopen zaterdag.

Je moeder heeft haar onderwijzeres van 90 jaar.

Ze wist nog haar aanvankelijke naam: "Heleentje"!

We zullen dat wel naar jullie versturen.

Gisteren heb ik een aanvang gemaakt van mijn emails naar de Haantjes op mijn site Marlija.

Verder hebben je moeder en ik wat foto's gekozen van Olivia, Jens en Emma om eventueel te tekenen in Zweden.

Verder heeft Bennie geprofeteerd dat het hout wordt geleverd a. s. donderdag en het glas op..................

December dit jaar.

Pa

De reünie van de  SMITHOEK in Den Ham

De verbouwing van Bennie Kok

Haantjes,

Ik begin op eergisteren, voordat we naar bed gingen.

We hebben de fietsenstalling van de zolder van de garage naar beneden gehaald.

's Morgens moest de auto naar Niekerk bij Rozema een speciale beurt vanwege de rit naar Zweden.

Op donderdag ben ik begonnen met het BERICHT van de reünie Smithoek te Den Ham op de site MARLIJA.

Voor de middag arriveerde de vrachtwagen met het hout van Bennie Kok.

Donker hout en het ziet er tropisch uit.

Dus het fototoestel wordt gehaald benevens een stoel.

Dat kon nog wel even duren.

De chauffeur moest alles alleen doen en hij blokkeerde het verkeer.

Hij moest de vrachtwagen vooruit rijden om ruimte te maken van het verkeer.

Het hout werd aan de kant gelegd.

Voordat de vrachtauto kwam, waren er 2 mannen, die iets deden voor Kok en de weg inspecteerden.

Dat was om vast te stellen, hoe ver de vrachtauto kon rijden richting de school.

En van de heren begon over de 2 woningen, die gesloopt zouden worden om de doorgang te maken van de weg richting kanaal.

Hij wist alles niet nauwkeurig en hielp hem uit de droom.

Ik vertelde hem, dat het een klus was voor een hoge brug, een tunnel, een rotonde, de sloop van 2 woningen en een nieuwe brug richting Zuidhorn.

Dat alles vraagt 9 maanden, zeg maar een jaar met alle verkeersproblemen van dien.

Voorlopig houden wij ons bezig met de bouw van etage van Kok. 

Dus ik sta daar met mijn fototoestel in de aanslag .

Daar komt Titia met haar eigen wapen en begint ook te knippen.

Ondertussen ondervindt het verkeer last van het opzijleggen van het hout.

Daar komt de heer Wieringa.

Hij is op zijn manier ook nieuwsgierig.

En dan begint Kok op zijn heftruc op en neer te rijden en deponeert zakken en wat ander spul.

Later blijkt, dat, wat Kok daar deponeert een plaats op de vrachtwagen.

Ik praat erover met Wieringa en zegt:

De laatste zak wordt de heer Kok.

Het is een superflauwe grapje, maar hij kan het nog beter.

Hij zegt: "Wat denk je van die vrouw met het fototoestel?

Die kan ook als zak mee op de vrachtauto"

Het kan nog beter.

Wieringa loopt naar de fotografe en brengt haar op de hoogte:

"Kok wordt ook als zak op de vrachtauto gedeponeerd en dat heeft mijn buurman verteld!"

Wat heb ik een spijt voor die zakkerige opmerking.

Dat kun je wel doen, maar niet bij meneer Wieringa.

Meneer Wieringa kan nog meer.

Hij vertelt, vanmiddag komt een vrachtwagen met spul van zoon Mark regelrecht uit China.

Daar wordt je wel even stil.

Ik besloot  het te verzwijgen.

Maar het gebeurde wel, wat later in de middag.

Het lukt Wieringa toch

Uit China!!

Het is etenstijd.

Ik loop weg om te kunnen eten.

De vrachtwagen is weg.

De zakken zijn ook pleiter.

Het hout ligt aan de kant van de weg.

Ik loop toch even naar de school voor een foto van het plafond van de eerste etage.

Bennie brengt met de heftruc de pallets naar de weg en plaatst ze naast het hout.

Het heeft mild geregend. 

Ik ben gelopen naar het witte huis.

Wat is daar veranderd? 

Niets.

Bennie loopt bij de pallets.

"Wat kom je doen?"

Ik trek mijn regenjas van mijn lijf en zeg:

Ik wilde het hout beschermen tegen de regen, maar mijn regenjas is te klein.

Op dit moment kan ik vragen welke naam heeft het hout en waar komt het vandaan.

Hij noemt een naam.

Nooit van gehoord.

Dan verbetert hij de naam, maar ik ken deze soort ook niet.

Dan vertelt hij iets , waar ik wat aan heb.

Het is allemaal hout, dat diende als vloeren van vrachtschepen.

Zeer degelijk, heel duur, maar wel voordelig gekregen!

Via Marktplein internet.

Moeder belt Rozema, dat ze de auto niet vandaag ophaalt, maar morgen.

Hij heeft ook nieuws.

Er zijn reparaties van ruim 1000 Euro.

Dat betekent, dat er een nieuwe auto moet komen binnen het jaar.

Te veel onkosten.

Weg ermee.

Morgen halve finale heren Wimbledon.

's Middags om 1400. uur.

We vonden op internet nog foto's van je moeder tijdens de reünie van Smithoek.

Kijk eens naar marlija via Google.

Ik laat EMMA een foto met baard zien, om te wennen.

Ze wordt ook immers wat wijzer!

Opa 

Het hout wordt gebracht en Bennie Kok laat zaken, die hij kwijt wil, vervoeren door de vrachtauto.

Haantjes,

Je moeder heeft 3 foto's van mij gemaakt met baard bestemd  voor Emma.

Onschuldig, want ik doezel daar wat!

Ik vond ook nog een kaart geschreven door Olivia.

Gisteren hebben we boodschappen gedaan bij de Aldi en de Poeiz.

Niet vergeten, ook bij de Hema.

Ze hebben voor ons wat foto's afgedrukt.

Afdrukken van foto's van Opa Dorst voor Anne en voor mij nog wat afdrukken van Olivia, Emma en wat rare koppen van Jens, om te tekenen.

Gisteren kwamen we thuis van boodschappen en Bennie was weer actief.

Het hout lag hem niet naar zin.

Het lag voor iedereen aan de weg om te grijpen.

Dat leek hem niet slim.

Daar was wel iets aan te doen.

Hij probeerde de vorkheftruc, die hij meestal gebruikte.

Maar de planken lagen daar te onrustig op de vork.

Hij had daarvoor een stevige vorkheftruc nodig.

Hij ging op het industrieterrein om een steviger vorkheftruc, die vond hij bij Top en ze hadden er een chauffeur ook nog bij.

Dus de chauffeur transporteerde de planken naar de fietsenhokken van de vroegere school.

Bennie behoefde slechts alleen een beetje met zijn armen te manoevreren.

De chauffeur begreep hem en volgde zijn aanwijzingen.

Hij tilde de planken zo hoog, als hij kon om de struiken van Willem niet te beschadigen en de heg bij onze tuin.

Op de televisie waren de halve finales van de heren in Wimbledon.

Moeder bereidde zich voor op het nemen van wat plaatjes van de vorkheftruc in actie.

Opa

Het verslepen van het hout van de weg naar Bennie Koks woning met de vorkheftruck

Opa (nog) met zijn baard

De droom van Bennie Kok

De kaart van Olivia

De 'Helena's' in Den Ham en in de achtertuin te Noordhorn

Emma en alle HAANTJES,

Oma heeft een uitgebreid gesprek gevoerd met vader Jan Mark over de mogelijke reactie van EMMA op opa DE HAAN's baard

Opa heeft gehoord van dit gesprek en hij begrijpt, dat je niet kunt gaan over één nachtje vorst.

Opa denkt aan vermommingen in Zweden, waartoe  behoort ook de vermomming met de baard.

Elke dag kan een andere vermomming mogelijk zijn.

's Avonds gaan we de bewuste vermomming beoordelen.

Als hij niet goed is, dan strepen we deze door. 

Aan het eind van de week, dan weten we zo'n beetje welke uitstekend bevalt.

En die blijft.......... er in!

Tenzij EMMA zelf ondeugend is.

Dan klim ik onmiddellijk weer in mijn baard.

De mogelijke vermommingen zijn:

Ik stip ze even aan voor alle duidelijkheid:

1. Het uiterlijk van de schoolmeester. 

Opa ziet er degelijk uit.

Hij heeft geen baard.

Kijkt zelfs een beetje verlegen

2. Opa als student.

Hij kijkt een beetje wijsneuzig.

Hij lijkt meer, dan hij is.

Hij heeft andermaal geen baard.

3. Opa als HBS-er.

Hij lijkt een druiloor.

Hij wist nog niet of hij het wel haalde?

4. Opa als 10- jarig nozem op een brozem, die veel te klein was.

Hij zat er alleen voor de foto op de brommer, die bovendien al te klein was.

Na afloop moest de brommer blijven staan.

De foto kreeg je later thuis gestuurd.

5. Opa ging naar de bruiloft van Sylvia, zijn zus en David Mulder.

Hij oogde als een scheel mannetje in veel te nette kleren, waaraan hij niet gewend was.

Hij kreeg de fotograaf niet in zijn vizier.

6. Opa als cabaretier op de HBS

Hij deed in zijn eentje een versje met gebaren en typische stemmetjes.

Hij had het idee gekregen van zijn zwager Jan Kremer.

Bij de opening van het Augustinuscollege  behaalde hij de 2e prijs,een boek van Cor Bruyn

Een boek!!

N. B.

Het dragen van een baard mag niet meer van Oma.

Zij heeft betaald 100 Euro voor het afscheren van de baard, voordat Opa met Oma naar Zweden afreizen met oom Marthijs.

Op de andere vermommingen kunt u nog bieden!!

GEEFT HET DOOR

Haantjes,

Op maandag moest ik mijn bloed weer afgeven.

Moeder had me gezegd, dat ik vanaf 22 juli in het buitenland vertoef.

De aftapper in de bibliotheek vroeg hoe lang dat duurde?

Moeder had gezegd : "Zeg maar dat een paar weken kan duren"

Ik wilde haar niet aan haar neus hangen, dat wij er uit gestuurd worden richting Duitsland, als wij de verkeerde vermommingen gebruiken.

Ze vroeg wel, naar wie wij in Zweden gingen bezoeken.

"Mijn zoon is daar woonachtig en werkt in Denemarken".

Ze wilde weten, hoe hij zich redde met de taal.

Dus ik schepte op, dat mijn zoon beide talen vloeiend beheerste.

Het vinden van mijn bloed ging weer uit de linkerarm heel moeizaam.

Ik stond op het punt haar te verzoeken de rechterarm maar te proberen, maar de spuit smeet ze opzij.

"Gelukt", sprak ze.

"Wilt u ook een brief mee naar Zweden en moet die brief in het Engels zijn"

"Ja doe dat maar. Dat maakt altijd indruk"

Thuisgekomen bewoonde ik de computerkamer de morgen tot het middageten.

De foto's, die ik op zondag had gemaakt ging ik versturen naar Jan en Anne de Haan uit Oldekerk.

Zij drijven samen met iemand uit Oldekerk de kroeg in Niekerk, waar wij altijd op de laatste schooldag van de vierde klas gingen kegelen.

Dat deden we altijd op de morgen en 's middags gingen we verkleed volleyballen in de gymnastiek van Noordhorn.

De afsluiting was de maaltijd in de aula van de school, meestal Chinees.

Door Anneke  en Jan de Haan, die nu dus met een derde persoon deze kroeg runnen werd genodigd de vrienden en familieleden voor een barbecue.

Om vier uur begon de zaak, ik bedoel de barbecue.

Ik maakte foto's.

Daar kwam ik oud- leerlingen tegen. 

Allemaal nog vrienden van Jan Jacob uit zijn mavo- tijd.

Ottens wilde, als hij me weer trof, mij op de rug beuken.

Hij vond dat prettig, dus hij moest dat nog even kwijt.

Op school waren we heel vaak aan het voetballen.

Ottens had in het academisch ziekenhuis, waar hij ons ook trof, laten kijken naar zijn ogen.

Het was nu in orde met zijn ogen.

Hij had naast zich staan een heerschap, van wie ik de naam niet direct wist te herinneren. 

Het gekke was , dat ik zijn zuster wel bleek te kennen, omdat ze heel goed kon voetballen en met haar elftal kampioen werd van de provincie Groningen.

Terwijl ik dat vertelde, had ik nog wat tijd om de naam te herinneren!

"Sytze de Boer", het vloog er uit

Ze vertelden over mijn lessen.

Sytse had een spreekbeurt bij me .

Otten sprak over een eendje.

De spreekbeurt van Sytze.

"Het was een hele korte" , sprak hij.

Het leek me wel juist. 

Ik kon het me niet herinneren.

Later begreep ik van het gesprek, dat hij had niet bedoeld : 

"Over de eendje" , maar:

"De eentje" en wel het cijfer voor de spreekbeurt.

Nu begreep ik de opmerking: "Wel een korte!"

Sytze was niet in mij teleurgesteld. want een poosje later kwam hij met een vrouw bij mij. 

Hij wilde mij aan haar voorstellen.

Best een knappe vrouw.

Ik behoefde mij ook niet voor hem te schamen.

Ik zei, dat maar eerlijk tegen hem.

Siep, vriendin van tante Lies, vroeg hoe de foto's waren, die ik van haar en Lies had gemaakt.

Ik liet ze haar zien.

Ik vertelde, dat ik ze naar Jan Jacob wilde  sturen per computer.

Dat vond ze prachtig, want ze werkte ook graag met de computer.

Het bleek, dat veel mensen zich te oud voelen om met de computer te werken.

Toen ze nog als secretaresse werkte bij Boonstra (Meubelen), was zij  alleen bereid om een cursus te volgen.

Nu ze gepensioneerd is, plukt ze de vruchten ervan.

Ik vertelde, dat wij als leraren ook een uitgebreide cursus volgden.

Het cursusboekje ligt nog in mijn boekenkast.

Het begon met de cijfers opslaan op de computer.

Siep vertelde, hoe zij kwam aan de hobby om te filmen (wadlooptocht)

Ze mocht een keer de super8 camera lenen van haar baas Boonstra.

Ze had daarna ook een eigen super8 aangeschaft.

Ze sprak over de 3-minuten filmpjes, die aan elkaar moesten worden geplakt.

Heel nog primitief, maar wel grappig.

Ik vertelde over, wat ik op het internet had gezet en dat je dat kunt vinden via Google (de naam is al voldoende)

Als grootvader ben ik geïnteresseerd in de ontwikkeling van de kleinkinderen.

Hoe snel werken ze met filmpjes en de computer.

Onze reces begint ongeveer eind juli

Wij hebben een mega- reis naar Zweden.

P.S. 

Ik heb nog 2 vermommingen beschikbaar voor EMMA!!

Haantjes,

Ik heb op facebook van Lisa de foto van haar waslijn gezien.

Dat doet je goed.

De bibsenfoto's van Lianne op facebook en e- mails stuitten tegen mijn borst

Vandaag is er regen op het programma.

Gelukkig moeten we op zo'n dag even naar het academisch ziekenhuis voor ogencontrole, wat mij betreft.

Je moeder heeft eraan haar polsen gekoppeld.

Ze liet maken foto's van haar polsen.

Daarmee zijn we de hele middag zoet.

's Middags om ongeveer half 2 zijn we vertrokken met het fototoestel om wat plaatjes te schieten bij de Oosterkerk met de Wirtzschool, waar ik op school heb gezeten.

In het ziekenhuis vertelde moede bij de fotograaf van polsen, dat we ook een afspraak hadden met de oogarts.

De secretaresse zei , dat we wel er even tussen konden worden geholpen. 

Inderdaad, de foto van beide poksen was zo gepiept en we konden naar de oogarts. 

Daar hadden we hetzelfde verhaal, namelijk, dat we al te vroeg waren gekomen en we misschien ertussen waren te plaatsen.

Verdikkeme de oogarts had nog wat ruimte.

Daar paste ik nog wel tussen als patiënt.

Hij bleek bovendien zeer tevreden zijn.

De bloedsporen op het oog waren aan de linkerkant verdwenen en was nog te zien bij de rechterkant, maar wel verminderd. 

Wel constateerde de oogarts aan dat oog staar, maar er was geen aanleiding daar momenteel iets aan te doen. 

Ik hoefde pas over 9 maanden voor controle weer te komen.

Het was na 15.00 uur toen we de thuisreis konden aanvaarden.  

Toch was het grootste deel van de middag verdwenen.

Daar kwam bij dat mijn ogen nog steeds protesteerden tegen de druppels die met enig sadisme in mijn ogen werden gedruppeld.

Het gevecht van mijn ogen met de druppels duurde tot diep in de avond.

Elke vorm van licht is dan een bedreiging.

Er was geen zonnebril bij de hand, maar.hij had wel verlichting gegeven.

Toch besloot ik te kijken bij Kok of er iets te fotograferen viel. 

Ik zette het hout op de plaat en wederom het plafond.

Dat was nu klaar met balken en aan onze kant hing het gordijn vanwege de regenval.

We hebben gegeten :

Rijst met kerrie, dat ik ook bij mij eigen moeder vaak at.

Toevallig had ik iets van Sigrid Schaap- Van Ommen overgetypt op "marlija" van mijn site.

Ze schreef:

"Wel is mij een hele lekkere ovenschotel bijgebleven die tante Greet gemaakt had toen wij in Delfzijl bij hen op bezoek waren. 

En van mijn ouders heb ik begrepen, dat ze nog steeds zo lekker kookt.

Dat heeft ze vast van oma. 

Volgens tante Lies kookte zij ook heel goed en alles op vol gas

(vandaar dat het hele fornuis er onder zat natuurlijk)" 

Haantjes,

Opa heeft zich geschoren en Jens oefent zijn gezicht in het laten zien van een lelijk gezicht.

Emma is volgens mij bezig met het leggen van lego.

Oma wil niet meer op de foto en Lianne ............ja wat kan ik daar nu nog van zeggen?

Altijd wordt toch verkeerd uitgelegd........ in iemand anders........ voordeel.

Je moeder en ik hebben gekeken naar Het Filososisch Kwintet.

Zondag om 12.10

Er werd gediscussieerd over solidariteit in de gezondheidszorg. 

Welke minimumzorg moet de staat altijd garanderen? 

En waar begint de verantwoordelijkheid van de burgers zelf?

Hierover praten bestuursvoorzitter van de Universiteit van Amsterdam Louise Gunning- Schepers, hoogleraar bestuurskunde Paul Frissing en filosofre Marli Huijer.

Over de situatie in de V.S. werd niet met een woord gerept.

De rolverdeling van dit programma is:

Clairy Polak en de filosoof wiens naam ik even nog kwijt ben.

Hij trad op bij programma's, die gingen over het onderwijs.

Bij elk programma nodigen ze mensen uit die iets zinnig kunnen zeggen. 

Deze keer was een filosoof van de partij, die oorspronkelijk was begonnen met de studie van medicijnen en daarna een extra laag op haar studie had gezet met Filosofie.

Clairy speelt de rol van journaliste die op tijd de goede vraag stelt, zodat het gesprek op gang blijft.

Ze vat samen en kiest een ander onderwerp als dat wenselijk is.

Haar assistent is de filosoof, die alles bekijkt van een zekere afstand en verbindt de nieuwe met de oude opvattingen.

Het innemen van de helicopterblik vind ik altijd heel interessant.

Ik let dus extra op hun bijdrage aan de disussie.

Dat geldt dus voor de 2 filosofen.

De vrouw is dus begonnen als arts en heeft ook filosoof gestudeerd.

Ze kan vertellen hoe de gezondheiszorg zich heeft ontwikkeld uit armenzorg uit vorige eeuwen.

De vaste filosoof doet mij erg denken aan de zoon van Jan Mulder als hij als analist (tjonge, tjonge!!) optreedt bij voetbalwedstrijden.

Op een gegeven moment lette ik op zijn taalgebruik!

Het viel hem op, dat hij heel weinig zinnen afmaakte.

Hij ging halverwege over naar een nieuwe zin, waarmee hij met verve weer begon.

Als je op een gegeven moment, daarop let, dan verneem je niets meer van zijn betoog.

Het komt bij jou knullig over. 

Ditzelfde constateerde ook bij de filosoof.

Hij liet zijn zinnen- als het ware- verlopen.

Je begrijpt dan niet, hoe het einde van de zin nog past bij het begin.

De logica van het geheel mis je dan!

Het doet mij denken aan de problemen, die ik heb met de taal.

Als ik iets heb bedacht, dan ben ik bang, dat ik de logica van mijn gedachten kwijt raak.

Ik wil mijn gedachten direct uiten, kwijt zijn, voordat ik de logica kwijt ben.

Om de briljante gedachte kwijt te raken, maak ik de vorige gedachte niet meer af. 

Op deze manier wordt het geheel verward.

Tenminste van de buitenstaander, die wel alles wil volgen.

Op deze manier koesteren snellle denkers hun interessante gedachten 

Ze willen deze persé doorgeven aan de luisteraars. 

Op deze manier struikel je over je gedachte.

Op de naam Polak kan ik bijvoorbeeld niet kan komen.

Wie dat ook heeft, gaat alleen nog maar denken aan deze naam. 

Dat wordt dus niets.

Ik heb geleerd, als je een woord of een naam niet meer weet, laat dat maar zitten, maar probeert het later nog eens.

Ineens is de naam of de naam weer in je gedachten.

Iedereen herkent dit uit ervaring.

Het gebeurt vaak, dat ik een leerling tegenkom, die altijd zijn naam wil horen uit je mond. terwijl hij het wel weet!

Het probleem is, je kan de naam niet zonder meer paraat krijgen (zie de computer!)

Ik weet van mezelf, dus ik zeg altijd:

"Geef me een paar minuten, dan komt de naam weer boven".

En verdulleme het gebeurt meestal.

Ik gooi dan ook de naam van broer of zuster, of zijn oom met wie ik heb gevoetbald, enz.eruit!!

Ik volgde het programma van Filosofisch kwintet van A tot Z, maar teveel op een verkeerde manier.

Waar ging het onderwerp precies over!!

Ja .......over gezondheidszorg..............toch..........ja zeker!!

HAANTJES,

De laatste tijd heb ik me verhuurd als dressman ten behoeve van de reis naar Zweden wegens gebrek aan liquide middelen.

Zlatan heeft zich van Milan naar Parijs getransfeerd.

SCHLECK is uit de Tour de France verwijderd.

Mart Smeets volgt de Tour de France voor de NOS nog steeds.

Jans gaat werken in België.

De medailles van Londen deugen niet.

Ik hoorde het gesprek van Harm Kuipers met Mart Sneets.

Hij sprak van de verdenking van Armstrong en de bevindingen van de laatste jaren.

Aan het eind van het gesprek ging het over de chemo- kuur, die hij had ondergaan.

Die lag nu achter hem en verder betekent het.........afwachten.

Dat maakte wel veel indruk.

Na zijn ijstijd specialiseerde hij zich in doping en dan heeft hij.......... dit!

Hij genoot van deze reis naar de Tour de France.

Mart Smeets deed indertijd verslag van het wereldkampioenschap in Heerlen in Limburg van het wielrennen.

Hij sprak niet duidelijk over doping-gevallen, maar ging plotseling zeiken, zo noem ik het maar, over het leggen van een hand op de rug van een ploeggenoten.

Ze gaven toen elkaar een zetje. Dat werd een paar keer in beeld gebracht.

Smeets maakte daarvan een bijzondere drukte.

Het opleggen van de hand bij wielrenners kreeg veel aandacht, maar doping ....bestond dat wel?

Mijn persoonlijke indruk.........een foute aandacht van de journalisten, die over doping niet durfden te beginnen en het handje opleggen interessanterr vonden.

Vanaf dat moment, was voor mij was de verslaggeving van het wielrennen niet meer betrouwbaar.. ..en zeker Smeets.

Nog steeds hoor ik het gesmak van zijn kunstgebit in zijn haast nog iets te zeggen tegen de microfoon. 

Smeets....leven als god in Frankrijk.......dat was de Tour de France geworden en de NOS trapte erin.

Waarom weigert de Duitse omroep de uitzending van de Tour de France en waarom zenden de Belgische en de Nederlandse omroep dit wel uit.

Wat zit er achter?.......een kwestie van geld?..... reclame over Frankrijk als vakantieland.

Waarom krijgen bepaalde "supporters" de kans spijkers op de weg te smijten?

Waarom mogen deze verklede "rode duivels",  "gele trui" dragers, enz. met de wielrenners meedraven tot ze bekaf zijn en een gevaar betekenen voor de wierenners, die de tong op de schoenen hebben.

Hebben de "supporters" wel respect voor gedoopte fietsers!

Heel ander onderwerp:

Op de boerderij Mokkenburg leefden indertijd de oom van buurman Willem Wieringa met zijn vrouw, zonder kinderen.

De ouders van Willem kochten het pand nummer Langestraat 7.

De boeren hadden toen geld in overvloed.

Later kwam op de Mokkenburg een hobbyboer zonder land met een hang naar kunst.

Mokkenburg heeft nu in de tuin een -te koop- bord en bij de ingang van Mokkenburgweg!!

Voor ons is het het pand inmiddels te groot!

......... toch jammer!! 

Hoe gaat het tenslotte met EMMA?

GHET DOOR HET

AUGUSTUS 2012

De maand zijn we begonnen in Zweden bij Jan Mark en Lisa In Staffanstorp.

Met Marthijs zijn we per auto gereisd.

Lisa werkte de eerste dagen van de week en Jan Mark had een programma in elkaar gezet voor de week.

Het prachtige weer gooide wat roet in het eten.

MOEDER IN DIEP GEPEINS VERZONKEN

Een wandeling in nationalpark Skanelän SÖDERASEN verliep voorspoedig, omdat we het meeste deel van het traject liepen in de schaduw.

DE BAARD IS WEL ER AF!

Het begin gedeelte was knap steil!!

Dat was een klus om boven te komen. 

Vervolgens verliep de rest wat gemakkelijker.

Prachtig midden in de natuur.

De kinderen liep het traject zonder enige moeite.

Eigenlijk liepen ze elk stuk 2 keer, zoals honden, dat ook doen.

De hele week waren we onder de indruk van de conditie van de kinderen.

Ze speelden en ravotten de hele dag zonder moeite en sliepen de hele nacht zonder moeite het klokje rond.

Ook in het zwembad was het een lust om de kinderen te spelen en te rennen in het water.

Ook naar Hallongarden Trelleborg was het warm, een ritje zonder airco

We vonden hier ook een kreeftenvijver met ganzen en natuurlijk een HALLONGARDEN

En natuurlijk was het eten voortreffelijk: kalkoen, vissoorten, aardappelen van eigen kweek en rijst, sla.

De hardloopcursus van Lisa viel niet in het water, want daarvoor was het toch te warm, maar in de warmte hadden ze eigenlijk geen zin om snelheid te maken. 

Dus ging Marthijs weer vissen terwijl hij op bed lag!!

Halverwege de week kwam een bericht van Lianne over Maaike Kooi.

De begrafenis zou maandag plaats vinden.

Omdat we op zondag terug zouden komen, waren we ruim op tijd voor het bijwonen van de begrafenis.

De terugreis verliep zonder moeite en we reden even langs Lianne en Bert om ze te condoleren.

Marthijs bleef tot en met maandag voor de begrafenis, die veel indruk maakte.

De kerk in Zuidhorn was helemaal vol en de dienst werd weer andermaal geleid door Eppie's broer.

Op 6- 8- 2012 werd alles weer "gewoon" !

Ik moest weer bloed afgeven voor de huisartspraktijk wegens regelmatige controle en moeder ging 's middags naar de "noodwinkel" voor de etalagebeurt.

"NOOD"WINKEL

's Middags ging ik zelf weer wandelen tussen uitzendingen van de Olympische sporten door. 

Gedurende een week had ik niet meer gelopen en het leek, of ik goed uitgerust was. 

Langs het gedeelte parallel aan de spoorlijn zag ik een koe, die moederziel alleen naar de stal sjokte vanuit het weiland.

Toen ze halverwege kwam, keek ze nog even om, alsof ze dacht, waar blijven de andere collega's toch?

Helaas was zij de enige, die sjokte naar de stal.

Ze bleef staan en loeide één keer vervaarlijk, alsof ze vroeg: "Waar blijven jullie toch?"

Vervolgens raadpleegde ze haar Rolex en zag, dat het maar half vier was.

Deze tijd was niet geschikt en ze besloot zich fluitend weer te voegen bij de kudde, alsof ze niets bijzonders had uitgevreten!

Om half vijf was moeder nog niet terug.

Ik besloot de route nog een keer weer te nemen.

De koeien waren nu verdwenen uit het weiland, alsof ze niet daar een hele tijd waren geweest!

Het viel me op, dat naarmate de dag vorderde de wandeling gemakkelijker werd, eigenlijk wel gek, want ik liep nu voor de tweede keer.

Op de volgende dag gingen we naar huisartspraktijk voor controle.

Er was niets bijzonders en de foto's die ze in Groningen hadden gemaakt gaven geen duidelijke klachten over de polsen.

Er was alleen sprake van normale veroudering, zonder bijzonderheden dus.   

Daar werden we ontvangen door de vrouw, die bij Heleen op de naailes heeft gezeten.

Ik ontving de uitslag van de toestand van mijn bloed.

HbA1c (glycohemoglobine) 1FCC:             48

Opmerking:

alanineaminotransferase (ALAT; SGPT      18

aspartaataminotransferase ASAT; SGOT)   24

glucose tijdstip                                           9,l

kreatiniine                                                97

kreatininklaring MDRD formule (GFR)          66

Dat schiep zeer veel duidelijkheid.

Mijn voetzool reageerde op het prikken van de assistente. 

Ze woog me en nam mijn bloeddruk op.

Toen mochten we weer naar huis.

In de wachtkamer zat een Zuidhorn voetballer: Addie Hiemstra.

Hij speelde wel bij de zondag- afdeling, maar trainde vaak bij de zaterdag- groep.

Misschien liep het toen niet zo bijzonder bij de zondag- afdeling.

Addie trok wel de aandacht!

Hij had verkering met een stuk, vonden ze,  met wie hij graag showde.

Addie speelde met de zaterdag- afdeling een oefenwedstrijd voordat de competie begon.

Hij sprak bij zijn aanname van de bal over een Braziliaanse voetballer, van wie ik de naam ben vergeten.

Hij vergeleek zich daarmee.

Na de wedstrijd reden we terug naar Zuidhorn en reden door het dorp.

Een dame met een baby in de kinderwagen wilde oversteken.

Dus we stopten voor haar.

Addie hield de vrouw aan en keek in de kinderwagen.

Vervolgens schudde zijn hoofd meewarig.

Hij sprak toen tegen deze vrouw de woorden, die ik nog steeds niet kan vergeten:

"Doe deze maar weg!!

Dan krijgt u van mij een nieuwe!!"

De vrouw keek beteuterd en wist niet wat ze moest zeggen.

Addie knikte bemoedigend en draaide het raampje weer dicht en vervolgde onze weg.

Niemand sprak meer over het geval.

Addie gebruikte altijd de naam AMANCHO, wanneer hij bij de training aan de bal kwam. 

Deze naam AMANCHO komt mij nog wat onbekend voor.

Volgens mij was het niet een Braziliaanse voetballer, maar eerder een Argentijnse.

Af en toe kom ik hem tegen in Zuidhorn of bij de huisarts.

Zijn vrouw is er nooit bij.

Wel draagt hij een stevige snor onder zijn neus.

Dat maakt zijn Viking- uiterlijk nog duidelijker en nog steeds indruk.

Ik wil hem vertellen, wat we hebben meegemaakt.

Maar hij zal het voorval vergeten hebben.

Volgens mij heb ik alleen in het voorbijgaan even gegroet.

De wedstrijd van de dameshockey tegen Nieuw- Zeeland was gruwelijk spannend en ook het gevecht om het zilver van de springruiters.

Er komt nog meer!

Wat van de mannenhockey!! en het strandvolleybal.

De volgende dag is het weer redelijk.

We doen om half één boodschappen en ik knip bij de sloot het gras.

Terwijl ik dat doe, komt er een oudere man en een vrouw langs.

Met name de man kijkt naar mij.

Ik kan hem niet thuis brengen.

De man krijgt ingevingen.

Bij de glasbakken keert hij zijn schreden (trappers), laat zijn vrouw staan en stopt weer bij me.

Hij vertelt me, dat we wel eens eerder een gesprek hebben gehad, hier aan de sloot.

Ik vraag: "Waar ik hem van ken:.

Dan vertelt hij , dat zijn kinderen les hebben gehad van mij.

Ik vraag hem dan de namen, want ik kan alle namen niet meer weten.

De naam doet mij een lampje branden.

"Ekke Wolters.

"Had hij zusters en/ of broers die bij ons les hebben gehad: .

"Zijn zuster had hier ook op school gezeten,

Haar naam is Klazien".

Ik kan me haar voor de geest halen.

Ik praat over slimme en vriendelijke kinderen.

"Was u boer in de buurt van Aduard?

U bent vast nu gepensioneerd".

Het klopte wel.

Mijn geheugen laat me niet in de steek.

Dan volgt er een bekentenis:

"Ekke leeft niet meer!.

Voor een paar jaar terug is hij op de motor aangereden door een personenauto.

Hij stierf door de schuld van de personenauto.

Hij werd voorgeleid en kreeg een straf bij de rechtbank".

In mijn gedachten probeer ik dingen over hem te herinneren:

Hij was een sympathieke jongeman.

Ik herinner mij zijn geboortedatum.

Dat was om hem te feliciteren bij zijn verjaardag als leraar of omdat ik wilde weten onder welk teken hij was geboren?

Ekke was volgens mij een steenbok van zo ongeveer 13 januari.

Op dat moment denk ik: "Wat een vreemde dingen onthoud jij van leerlingen.

Ik dacht zelf: Iedereen heeft zo zijn tik!!

Ik vraag niet of mijn informatie over Ekke klopt.

Ik kan hem alleen meedelen, dat ik heel gesteld was op hem als leerling.

Wolters stopt dit gesprek en volgt zijn vrouw weer, die wacht bij de glasbakken.

Ik begrijp, dat het voor hem voldoende was om iemand, die Ekke heeft gekend, te treffen.

Ik maak wat foto's bij buurman Kok.

In huis kijk ik de kranten door die ik heb gekocht bij het boodschappen doen.

Dan zie ik in "DAGBLAD VAN HET NOORDEN" een artikel, dat geeft dat geeft over de hoge brug over het Van Starkenborghlanaal tussen Noordhorn en Zuidhorn en de bijbehorende wegomlegging. Het bedrijf GMB Civiel mag de aanleg uitvoeren.

De rechtbank wees de bezwaren van de hand en stelde de provincie in het gelijk.

Wegens vakantie van verantwoordelijke ambtenaren kon een zegsman van de provincie niet zeggen (9 augustus) wanneer met de werkzaamheden wordt begonnen.

Wethouder Oomkes gaat ervan uit, dat dit kort na de bouwvak zal zijn.

Bij de uitvoering van de werkzaamheden werkt GMB Civiel nauw samen met wegenbouwbedrijf Oosterhoff Holman uit Grijpskerk.  

's Avonds volgen we het mannenhockey tussen Nederland en Groot Brigannië.

Nederland speelt echt super. Ik vind het een raar woord.

Maar het was super!

Op zaterdag kunnen de mannen goud halen net als de vrouwen bij hockey.

Ik ben in de tuin bezig.

De buk-zussen, die verschroeid lijken, heb ik verwijderd en het betegelde paadje rondom de prunus deed geen functie meer.

Dus de stenen zijn ook verwijderd.

Buurman Bennie loopt langs en stelt voor even te kijken bij zijn verbouwing.

Dan is het beter uit te leggen, wat er gaat gebeuren.

Ik meld, dat waarschijnlijk de brug over het Van Starkenborghkanaal wordt begonnen na de bouwvak.

Bij de verbouwing van Bennie is het  zover, dat vochtwerende platen aan de buitenkant worden bevestigend. 

Ik loop naar huis om het fototoestel te halen voor een paar plaatjes.

Willem kreeg de lucht van mij vanwege de verbouwing van Bennie en voegde zich bij de inspectie

De bouwer Kok en de inspecteur Wieringa

Het geraamte is bijna klaar.

Buurman Wieringa en buurman Kok

De hele middag zijn je moeder en ik in de tuin bezig.

Stenen opbergen en de tuin restaureren en tuinafval in zakken verstoppen.

Ondertussen denk ik na over een prachtige oplossing over de buxus die in oktober wordt hersteld.

Je moeder heeft op de grond gelegen en nu heeft ze last van de knie.

Het is avond.

De Nederlandse mannen gaan voor goud.

Ze hebben al eerder gewonnen van Duitsland.

Dus geen probleem.

Maar de Duitsers gingen weg in de bus met....... goud.

Er bleef wat zilver over.

Beteuterd!!

Op zondag konden we prima fietsen, vanwege het weer, maar de knie van je moeder werkte niet mee.

Als je op de zondag wat luiert, merk je het de hele volgende week toch.

De zondag is blijkbaar toch geschapen voor mensen, die in de week veel doen!! 

Op maandag is er een verrassing.

Moeder gaat weer eens naar haar 'noodwinkel'.

Ik loop in de tuin en zie het plastic, dat het dak beschermt tegen de regen.

In de wind scheurt het alle kanten op.

Dat is duidelijk niet de bedoeling.

Bennie en Phil Kok als dakhazen

Toch geen flauwekul!!!......met veiligheidsriemen voor alle zekerheid!!

Troosteloos!!

Phil:  Waaraan ben ik begonnen?!

Ik loop rondom het huis van Bennie.

Ik tref hem aan op  de oprit.

Hij klaagt over de kwaliteit van het plastic.

Hij laat het ziet en inderdaad het scheurt onmiddellijk in je handen.

Het is na een aantal weken sleets. 

Hij laat het zien, wanneer je het net gebruikt.

Dan is in nog in orde.

Maar op den duur is het zo gaar als de pest.

Er moet spul van betere kwaliteit over.

Momenteel is het meeste dak verwijderd.

Zoon Phil heeft als dakhaas het leven erop (het dak) gered.

Even later manouvreerde ook Bennie zelf ook op het dak.

Dat vraagt om een plaatje!

Woensdag alweer een oefenwedstrijd onder leiding vanVan Galen.

Ik ben benieuwd.

Hij is een moeilijk heerschap, als voetballer miste hij op het nippertje het nationaal elftal.

Als leider van de verdediging speelde hij toch heel verdienstelijk, maar wel iets te traag.

Juist zulke voetballers zijn extra gemotiveerd om na hun voetballer carrière als trainer iets te bereiken.

Je ziet het ook bij Hiddink, Van Marwijk.

Cruyff redde het juist niet vanwege zijn voetbalcarrière, afgezien van Barcelona en dat duurde maar kort

Nederland heeft geoefend tegen België.

Het ging in het begin aardig.

De Belgen scoorden eerst, dat is niet zo vreemd.

Nederland scoorde toen 2 goals snel achter elkaar

De Nederlanders dachten toen: 

"We zijn er wel zo!"

Maar dat vonden de Belgen te makkelijk en legden er een schepje bovenop.

Daar werd niet op gerekend.

Het verzet van de Nederlanders was te gauw verbroken, via enkele persoonlijke fouten.

De taak is voor Van Gaal deze slordigheden er uit te halen.

Met andere woorden:

Je wint alleen bij het eindsignaal, niet daarvoor.

Trouwens ik vond Robben erg sterk, met kop en schouder boven de anderen!

Vandaag kwamen de foto's van Jan Mark uit Zweden, toen ik mijn toestel helaas zelf niet had meegenomen.

Gelukkig zijn er prachtige foto's bij, die ik kan gebruiken voor mijn site zonder de kleinkinderen.

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Een paar dagen is hier in de buurt een aardbeving geweest en gisteren weer in de buurt van Winsum. 

Het doet wel een beetje denken aan de aardbeving, die we in Zweden hebben meegemaakt.

Ze wijten hier deze aardbevingen aan de winning van gas in de buurt van Slochteren.

Op zaterdag gaat Lianne om vijf uur 's middags een sollicitatiegesprek met Vroom Dreesman in Groningen.

Ze zegt:

"Ik kan het zelfs kruipend doen"

We zijn benieuwd.

Het werk past veel beter met haar opleiding.

Dus.......

Voorlopig weten we eigenlijk (nog) niets.

Lianne gaat waarschijnlijk eerst weer solliciteren.

Gisteren was her erg warm. 

Je komt niet tot iets nieuws .

In de nacht was het 20 graden.

Vandaag is het bij de 26 graden.

Ik ben bezweet achter de computer, want ik kom uit de tuin.

De dakhazen

RAINPROEF

De architect, de aannemer, de uitvoerder Kok

Verpakt!

Kan de fotograaf zijn baan gaan

Bennie Kok heeft het dak bedekt (weer) met een doek tegen de regen.

Dat betekent weer dakhaasje spelen.

Straks zal ik wat foto's maken! 

Verder is er weer Europacupvoetbal.

Eerst zijn er wat voorrondes.

De volgende week is er de loterij.

's Avonds zenden ze op Nederland 3 Borrussia Mönchengladbach- Dinamo Kiev uit

Na Bayern net zo populair in Europa

Het grappige is,dat Luuk de Jong daar een contract heeft gekregen.

Hij moet Borussia op sleeptouw nemen met goals.

Wat doet hij?

Omdat het niet echt lukt om te scoren, helpt hij bij de verdediging.

Dat deed hij bij Twente ook wel.

Hij scoort dan.........!

maar in zijn eigen doel!

Hij blijft dan niet meer maagd op het veld van Borussia, maar nog steeds qua geboorte.

Hij is dus binnenkort jarig!!

Ik heb per ongeluk een pet gejat van JENS met de tekst: 

OTICON  people first

Nou heb ik petten voldoende

Eenmaal terug van Zweden ontdekte ik, dat ik een extra pet vond in de tas!!

Volgens moeder is deze pet het eigendom van JENS DE HAAN.

Wij sturen deze pet naar Zweden of geven hem mee aan zijn vader, wanneer hij Noordhorn bezoekt!

Voor elke dag is er wel één in de week.

Alleen de oranje petten liggen achter in de kast.

Voorlopig hoef ik die niet op mijn kop te hebben.

Je staat dan voor lul voor iedereen in Noordhorn.

Mijn dagelijkse route wordt gepavoiseerd met petten tegen de zon.

De keus is niet altijd eenvoudig.

Zo heb ik de pet die doet dienst als zuid- wester.

Hij is geschikt voor als ik een vrouw tegenkom, terwijl het stormt!!

Waarom een vrouw, dat weet ik niet!

De oranjepetten heb ik dus heel diep verstopt.

Deze pet zou ik 's avonds nog niet kunnen dragen!

Er is één met de tekst:

HOLLAND!

Foei!!

Verder de oranjepet met de tekst:

RTV 'NOORD

97.5 FM (aan de zijkanten)  en frontaal:

 "N met een cirkel" 

Dan heb ik een oude pet met de tekst:

PALL MALL 

AMERICAN CLASSIC

             PME

Maar ik weet dat PALL MALL over sigaretten gaat.

Dus eigenlijk volstrekt

FOUT!!!

Mijn favoriete pet is die met het vignel van NIKE

  

Hij verwijst naar sport en sportkleding.

Dat vind ik wel sympathiek!! 

Alleen je hoort wel eens wat!!

Er wordt gefluisterd, dat deze petten worden gemaakt door kinderen, die dus niet normaal de school bezoeken, zoals bij ons wel het geval is, behalve voor bijzonder intelligente kinderen, die de normale school te laag van niveau vinden!

Nu ben ik bij de pet van JENS DE HAAN die ik per ongeluk gejat heb.

Nu heb ik een jas indertijd gekregen met de tekst van OTICON, maar een pet met deze zelfde tekst bezit ik nog niet.

Op zich heb ik petten genoeg, maar de extra tekst van de pet van JENS heeft me helemaal klaar wakker gemaakt, namelijk de toevoeging:

PEOPLE FIRST 

Dat doet de deur dicht!

Die pet wil ik ook graag.

Per ongeluk is hij verzeild tussen onze kleren , die we moesten pakken voor het afscheid.

De dressman gaat door.

Volgens het nieuws krijgen we een terugslag van 10 % vermindering bij het ABP.

Er moet dus geld bijverdiend worden.

Dus ik kies bij het lopen de juiste pet bij wijze van reclame:

Reclamelopen voor gepensioneerden.

Nagedacht over ons 40-jarig huwelijksfeest volgend jaar.

Dat is 2013.

Dat moet op tijd voorbereid worden.

Ikzelf denk vaak aan Texel,waar ik zeker 2 jaar heb gewerkt in de zomertijd,

Mijn broer Thijs en ik hebben dit eiland goed verkend, omdat wij hier bollen (narcissen) omgekeerd, geraapt en gesorteerd hebben, en tractor gereden bij de boer RIJK vlakbij De Koog.

Texel is ongeveer 30 kilometer lang en is uitstekend te befietsen.

Op mijn site heb ik de ervaringen op Texel beschreven.

Dus het is het voor mij persoonlijk wel aantrekkelijk nog eens een keer Texel te bezoeken.

Toen de Amerikanen de maan bezochten, trouwens Armstrong is gestorven, was ik op Texel.

Ik was op bezoek bij de familie Kremer een paar dagen.

Met Gerard huurden ik een fiets voor twee personen.

We crossten het hele eiland over.

Even vaak was ik op het eiland Ameland.

De eerste keer maakte veel indruk op mij, omdat we voor het eerst woonden in een huisje in de duinen in de buurt van Nes.

De naam van het huisje was Zon en Duin en het lag tussen het strand en Nes in de duinen.

Het merkwaardige was, dat ik de foto's die ik wel heb gehad kwijt ben.

Hoe dat is gekomen?

Ik zou het niet weten.

Ik heb er één weergevonden in het verhaal van de neven en nichten van het verhaal van Katja Mulder.

Het is een foto van mij met zuster Sijbregje (later Sylvia).

We gingen naar Ameland  met vader en moeder, met Sylvia 

(Ze had verkering met David Mulder)

Mijn oudste zus Martha , getrouwd met Jan Kremer in verwachting van hun eerste kind :

Gerard Kremer.

Ik herinner me dat ik 's middags op stap ging met mijn vader, die graag langs het strand wandelde in de richting van het Oerd.

Ik liep voor hem uit en achter hem als iets mijn aandacht had getrokken.

Ik merkte altijd wel, dat mijn vader in gedachten was verzonken.

Hij dacht aan het boek dat hij wilde schrijven, of aan de natuur die hem omringde.

Ik genoot van zijn aanwezigheid en tevens zijn afwezigheid, die mij erg interesseerde.

Zij mouwen waren opgestroopt.

Ik wist dat zijn benen altijd spierwit waren.

Hij liet ze zelden aan de zon zien.

De armen daarentegen knipoogden naar de zon.

Zijn gelaat was heel snel gebruind.

Zijn haar was wat gedund, maar werd spierwit, ook al door de zon.

Hij genoot zichtbaar van de wind die er altijd langs de zee altijd wel stond.

Zijn haar, dat geen krul meer had, waaide alle kanten op en hij deed me denken een beetje aan Catweazel, waarop hij zelf ook gek was, het programma, dat op de TV kwam in die tijd.

Er werd nauwelijks tussen ons gesproken.

Dat was ook niet nodig.

Hij liet zijn gedachten de vrije loop gaan en ik liet hem mooi gaan.

Eenmaal gekomen op het Oerd zochten we het schelpenpaadje maar op.

We liepen daar meer in de zon, zonder de wind die wel aan de zeekant altijd stond.

Voor Buren was een kroegje aan de badweg van Buren naar de zee.

Daar hielden we altijd een stop en kreeg ik een flesje drinken van HERO, sinas.

Dat was een godendrank. 

Nog lekkerder bestond niet.

De nasmaak hield nog huis op mijn hoek op de terugweg.

Uiteindelijk kwamen we weer thuis.

Het merkwaardig was dat Thijs nooit meeging op mijn zwerftocht naar het Oerd.

Mijn zuster Martha was zwanger van haar eerste kind.

Haar toestand was ook helemaal nieuw. 

Ze beleefde die zwangerschap heel intens.

Ze moest nog met Jan naar de dokter of de dokter kwam bij haar.

Voor Jan Kremer was het allemaal ook nieuw.

Hij werd vader!

Wij Thijs en ik begrepen het fijne ervan niet.

We beleefden het wel, maar wel van een afstand.

Sylvia kwam ook mee.

Ze kreeg bezoek van David Mulder.

Met hem zou ze gaan trouwen.

Dat maakte ons nieuwsgierig.

Hij sprak een beetje op afbetaling..

We mochten hem wel.

Hij bleef, denk ik, het hele komende weekend.

Natuurlijk konden wij niet weten, wat er huisde in Martha's baarmoeder.

We wisten zelfs niet, of het ging om een jongen of een meisje.

Maar gezien de kabaal die Martha als moeder gaf, was het een bijzonder kind, dat was het.

Achteraf heeft Gerard Kremer de hele vakantie met ons doorgemaakt.

Hij zag ons niet en wij hem ook niet, maar hij was er wel degelijk.

Eigenlijk merkwaardig.

Hij is geboren op 4 september.

Maar dit is allemaal achteraf bedacht.

Voor de eerste keer hebben we een vakantie gehad op Ameland.

In ZON EN DUIN!

Op maandag werk ik aan de oprit. 

Dat werd weer tijd.

Het onkruid staat er weer goed bij.

Volgens je moeder heeft Bennie zijn kant al bespoten.

Daar moet ik voorlopig nog maar niet komen.

Later op de morgen kan je mijn werk direct zien.

De oprit ziet er weer normaal uit, zoals het hoort.

Ook het onkruid aan de kant van Bennie ga ik nu te lijf. 

Dan wordt het tijd mijn vaste wandeling te beginnen.

Ik heb mij fototoestel vergeten.

Als ik de Mokkenburg nader, heb ik al zin om even te rusten op de bank.

Je kan prachtig uitkijken over de weilanden en Noordhorn.

Al gauw ontdek ik dat mijn bank bezet .

Dat moet de Afghanistaan of Irakees zijn, die je regelmatig ziet in Noordhorn en de winkels van Zuidhorn.

Vaak wordt hij vergezeld door zijn vrouw.

Zijn ze gevlucht?

Welke achtergrond hebben ze?

Ik weet het niet.

Ik besluit, dat als hij begint, dan maak ik een gesprek met hem.

Als het weer goed is, dan zit hij vaak op de bank met een boek bij hem en een radio naast hem, die hij zachtjes aanzet.

Hij heeft dus de hele bank ingenomen.

Ik besluit hem te groeten en door te lopen.

Ik zie daar 2 fietsers naderen, komend van de boerderij van De Jong.

Ik schat ze rond de leeftijd van 5 jaar.

Als ze mij bijna passeren, dan zegt zij:

"Ik ben verliefd op u"

Ik heb de indruk, dat ze dat zegt om indruk te maken op haar metgezel van het mannelijk geslacht.

Ze fietsen verder met stiekem en onderdrukt gelach.

Ik maak alleen een luchtsprongetje en vervolg mijn weg, wel wetend, dat dit niets kan worden.

Ik ben getrouwd en bovendien is ze veel te jong voor mij.

Maar stiekem ben je toch geflatteerd.

Het is me toch wel gelukt.

Als ik de tunnel nader komen de kinderen terug.

Ze hebben misschien een boodschap gedaan voor hun moeder en keren terug naar de boerderij, waar ze wonen.

Toch ben ik nieuwsgierig over de tekst, die ze weer hebben, of gaan ze stilzwijgend verder als ze mij voorbij fietsen.

Zij zegt: 

"Ik wil wel met u trouwen!"

In haar gedachten was ze al verder dan ik!

Hoe moet ik reageren??

Iets wat:

"Voor jou ben ik te oud".

Voordat ik dat zeg, hoor ik de jongen:

"Ik wel ook met uw trouwen"

Dan bedenk ik:

Dat kan dus niet.

Hij moet eerst nog de puberteit meemaken om te ontdekken, dat hij op de andere kant verliefd raakt.

Dat gaat gepaard met veel nadenken, kortom geen flauwekul.

Deze kinderen maken er flauwekul van.

Stiekem vind ik dat jammer.

Ze bedenken een toneelstukje, waarin ik meedoe zonder tekst.

Ik maak een vuist, omdat ik blij moet zijn.........

Toch baal ik.

Het jongetje heeft mijn toneelstukje verpest met zijn rol van homo avant le date.

Thuisgekomen vertel ik dit verhaal mijn vrouw.

Ze is onder de indruk.

Dat bedoel ik met de correcte en  juiste reactie.

Kinderen zijn op hun leeftijd van ongeveer 5 jaar bijzonder wreed!

......of ben ik te gevoelig!!

Uit Zweden

Op dinsdag heb ik me weer bezig gehouden met onze oprit.

Het blijft toch mooi ondanks wat werk, voornamelijk door het doek, waarop de bruine grint is gestort.

Het is net als grasmaaien.

Als je het regelmatig bij houdt, dan blijft het mooi.

Voor het middageten is Lianne al weer gearriveerd.

Ze heeft een gammele fiets.

Je moeder heeft medelijden met haar.

Weinig om uit te geven en geen mogelijkheid om een nieuwe fiets te kopen.

Zelf heeft ze een gloednieuwe Gazelle, waarop ze niet veel rijdt, omdat haar Peugeot veel beter bevalt.

Er komt nog bij, dat ik ook niet graag rijdt op mijn Gazelle.

Punt 1:

Op een damesfiets voel ik me veiliger.

Het liefst zou ik weer rijden op een racefiets, maar al die versnellingen.

Ik reed op de Koga van Jan Mark.

Hij had deze bij ons gelaten.

Omdat ze volgens mij prettiger is dan mijn eigen racefiets (Gazelle).

Toch wilde Jan Mark zijn Koga wel in Zweden hebben om haar te berijden.

Dat kan.

Wij namen de Koga mee, toen we op bezoek gingen bij onze kleinkinderen.

Waarom dit gezeur!!

Nu is het duidelijker, dat we 's middags op bezoek gingen bij Klaas de Vries en zijn zuster Hanna.

Bij Klaas wordt je nooit bekocht.

Hij neemt de tijd voor je.

Hij houdt van dit werk, net zoals zijn vader.

Wij hebben eens een vakantie gehad in het huisje van mijn collega Daan de Jager in Norg.

Daar kwamen we de familie De Vries uit Noordhorn tegen

Het grappige van Klaas, dat hij de HTS heeft  afgemaakt en daarna de zaak van zijn vader (Sytze) overnam.

In Noordhorn kwam op het industrieterrein ook een nieuwe fietsenzaak"

Was Kuis als fietsenmaker wel zo kuis.

Als een Noordhorner bij Kuis was geweest, was hij niet meer welkom bij De Vries.

Niemand van de Haantjes kwam toen bij Kuis. 

Wij hadden dus bij de Vries 2 Gazelles gekocht, een herenfiets en een damesfiets.

Geen van beiden bevielen. Je moeder gebruikte liever de Puegeot en je vader had liever weer een racefiets.

Daarom kwamen we pa ma en Lianne bij Klaas de Vries en zijn zuster Hanna.

Wilde Klaas de gammele fiets van Lianne accepteren voor de schroothoop en wil hij de Gazelle van moeder klaar maken voor Lianne?

"Dat kon hij!"

Wilde hij pa's Gazelle verruilen voor een damesfiets?

"Dat kon"

Hij scharrelde in zijn zaak en kwam met een damesfiets Gazelle.

Daar kwam Hanna verlegen om een praatje.

We stonden nog met ons drieën buiten.

Ik legde aan uit Hanna wat de bedoeling was.

"Dat vond zij ook wel!

Ik wilde haar testen en vroeg of het mogelijk was dat aan het achterwiel zijwieltjes konden monteren.

Ze keek als of het in Keulen donderde.

Eigenlijk gaf ze geen antwoord.

Wel keek ze me wat meewarig aan.

Daar kwam Klaas met de damesfiets Gazelle.

"Ik moest hem maar proberen".

Ik besteeg het ros.

Ik wilde toch nog geestig weer te zijn.

Ik zei tegen Klaas:

Ik draag een korte broek, is dat goed, of moet het rok zijn"

Klaas was heel oplettend.

Hij besloot nog geestiger te zijn.

Zijn grap kon niet gehoord te zijn door de dames.

Tenslotte fluisterde zijn grap naar mijn hoor.

Ik deed net of ik hem had gehoord, maar hij ging de mist in.

Ik mis hem nog steeds.

Toch was er wel wat te lachen.

Ik maakte het grapje bij Hanna over de  zijwieltjes.

Klaas hoorde mijn vraag en stak zijn vinger omhoog.

Vervolgens verdween hij weer in de zaak en kwam terug met een doosje.

En verduld..........het was hem toch gelukt.

Hij had zijwieltjes voor volwassen fietsers.

Lianne lag dubbel en lag toch heel al vaak dubbel van de opmerkingen van Klaas de Vries.

Klaas keek nog een keer in zijn bedrijf.

Toen kwam hij terug met een andere damesfiets.

Opvallend haar status.

Wat liet zij zien??.........

KOGA

Tegen Lianne had ik gezegd:

"Kun je aan Klaas ook een pet uit Griekenland meenemen?"

Dat had zij al eerder beloofd.

Het grappige, was dat Klaas de pet afdeed als hij de zaak betrad.

Nu hij weer buiten was, zag ik de gaten in zijn pet.

Ik liet Lianne het zien en vroeg nadrukkelijk of zij voor Klaas ook een pet meenam uit Griekenland.

Op de Koga moest een zadel.

Klaas haalde het zadel van mijn Gazelle.

"Ik moest deze maar eens proberen."

Dat gebeurde.

Al snel had ik door, dat deze fiets geknipt was.

Mijn KOGA

Ondertussen kwam Hanna met de bescheiden, 2 sleuteltjes, maar ook het zadel, dat hoorde bij een Koga.

Vervolgens zagen we de acties van Klaas om de zadels te vervangen.

Hij gebruikte daarvoor zelfs een hamer.

Tenslotte zat het juiste zadel op de Koga.

Deze foto is gevonden Lianne!

Wat kost deze Koga?

Moeder wil ook wel zo'n fiets.

In Zweden staat de racefiets "KOGA" een beetje te verpieteren!

Toch komt Jan Mark met de auto om het legokoffertje op te halen.

Hij brengt mee iets uit Zweden.

Kijk maar naar de foto's

  

  

Proces- verbaal

Vandaag vertrokken naar school met in het achterhoofd de wraakactie van een leerling op een adjunct- directeur van een middelbare school in Zoetermeer. 

Omdat je zelf leraar bent, krijgt de gebeurtenis een extra dimensie, maar mijn veiligheidsgevoel is niet aangetast: 

Verkeersongelukken of andere incidenten zijn even erg en kunnen ook heel ingrijpend zijn. 

Op school merk ik weinig. 

Voordat mijn lessen beginnen, praat ik wel even met collega’s. 

Wat ons opvalt is, dat de scholen de neiging hebben de problemen die er zijn te verzwijgen. 

Er is geen openheid over wegens vrees voor een slechte naam: Geweld en agressie op school schrikken ouders af en dat kost je leerlingen.

’s Middags een nieuwe bril uitgezocht en de ogen laten opmeten. 

Er kan iets verbeterd worden aam de glazen en mijn oogdruk is te groot. 

De remedie is eventueel druppelen op advies van de oogarts. 

Ik fiets naar huis als de ogen van mijn vrouw gemeten worden. 

Van haar hoef ik niet te wachten. 

Het bezoek aan de opticien heeft ruim een uur gekost. 

De helft van mijn vrije middag is voorbij. 

De telefoon gaat: 

Mijn vrouw vertelt me: 

“ Mijn fiets is weg”. 

Net als die van mij was hij voor de winkel gezet, maar niet op slot. 

Ze vraagt: 

"Is je ook iets opgevallen toen je wegging?” 

“Nee, ik heb er niet op gelet. Zal ik even komen?”

Onderweg kom ik haar tegen op weg naar het politiebureau voor aangifte. 

Ik zeg haar nog even door te fietsen om te kijken bij de opticien. 

Ik zie niets bijzonders en ook geen fiets. 

Even later zitten we bij een politieagent die voor ons proces- verbaal opmaakt. 

Hij maakt een compleet opstel oude stijl over het gebeuren en ik vraag mij af of er in zo’n standaardgeval niet een eenvoudig formulier is in te vullen. 

Nu duurt het best lang met ondertekening en voorlezing erbij, maar het zij zo. 

Mijn vrouw vraagt wat ze moet doen als ze de fiets weer tegenkomt in het dorp. 

De agent geeft de tip: 

“ Zet de fiets weg op een andere plek en bel de politie. 

Maar van mij hebt u niets gehoord”. 

Ik probeer grappig te zijn en zeg: 

“Nou ben ik toch uw naam kwijt”. 

Het gaat om een ervaren agent. 

Hij reageert niet, maar wijst op de mogelijkheid tegen een lage prijs een fiets te kopen bij de politie, als er fietsen worden verkocht, die niet zijn afgehaald.

Ik heb mijn proces- verbaal toch gekregen, dat ik een week ervoor misliep, toen ik zonder licht fietste. 

Of de fiets in ons bezit terugkomt, is zeer de vraag. 

Er schijnen busjes uit te rukken waarin fietsen worden weggereden die niet op slot staan. 

In Noordhorn zijn zo fietsen uit de schuur gehaald, terwijl de eigenaars in de keuken zaten te eten. 

Twee dagen later kom ik thuis en zie de fiets van mijn vrouw in de garage staan. 

Ik ben erg verbaasd en meteen benieuwd, hoe dit kan. 

Mijn fietsenmaker speelt een prominente rol. 

Hij kreeg een telefoontje van een winkelier achter in de straat waar ook de opticien verblijf houdt. 

Er was een fiets bij zijn winkel blijven staan en hij had hem maar binnengezet, omdat hij niet op slot was. 

De naam van de fietsleverancier stond op het achterspatbord. 

“Ik kom eraan”, sprak de fietsenmaker, die net als Peter R. ook De Vries heet, maar dan Klaas. 

Toevallig probeert op dat moment mijn vrouw bij de fietsenmaker een oude schuld in te lossen en te informeren naar een vervangende fiets. “Klaas is net weg om naar een gevonden fiets te kijken, misschien is hij van u”. 

Als Klaas terugkomt, kan mijn vrouw zo in de auto stappen, nadat het nummer gecontroleerd is. 

Ze rijden richting fiets. 

Het is hem. 

Dat is nog eens een fietsenmaker, die zelfs in actie komt als de fietsen, die hij verkoopt gestolen worden. 

Hulde! 

De politie hoefde niets meer te doen. 

Misdaad opgelost dankzij burgerinitiatief.

Later hoor ik dat een oud-leerling werd opgepakt wegens het stelen van fietsen. 
Hij koos nieuwe fietsen uit en stapte ermee in de trein naar Groningen of Leeuwarden, waar ze werden verkocht. 
Daarbij liet hij zich gratis vervoeren en lag thuis de brievenbus vol met boetes die maar steeds niet werden betaald. 
Tenslotte leverde de spoorwegrecherche hem af bij de politie waar de fietsendiefstallen aan het licht kwamen.
Mijn vrouw stelt de politie in kennis van het weer opduiken van de fiets. 
Ongeveer een maand later ontvangen we een uitgebreide missive van de politie waarin omstandig wordt uitgelegd, dat het onderzoek naar de diefstal van de fiets van mijn vrouw niets heeft opgeleverd en er geen spoor van een dader is gevonden en verder onderzoek voorlopig gestaakt wordt. 
Even stel ik voor een brief terug te schrijven als reactie op de ze brief met de tekst:

Zie je wel ik heb het toch goed gezien!!!
Het werk dat ik doe, moet wel nuttig blijven. 

Jan Mark brengt dit mee uit Zweden

(Een reactie op mijn E- mails van mijn zuster uit Amerika)  

Hi Jan en Heleen.

Bedankt Jan voor de mooie ver halen, vooral met de fietsen was heel grappig.

Wij zijn hier bij Ioana en Jan in Seatle, we kwamen op zaterdag aan.

Zondag gingen we op een boot, Jan bestuurde de boot en we gingen naar een Groot meer, we brachten onze lunch mee, de tocht was 2 uur, we hadden veel plezier.

Jan zijn moeder en tante waren er ook bij, hele leuke mensen, we kunnen goed met elkaar opschieten.

Daarna gingen we naar een winery , en we gingen wijn proeven, rode en witte wijn, iedereen 

We hadden dekens en stoelen en eten meegenomen voor de picnic.

En toen was er een optreden van de Beatles, dus iedereen was aan het dansen, zo grappig,

Ze  zagen  er uit  als de Beatles, kapsels en kleding, en zongen alle bekende melodieën.

Maandag hebben Dan en ik samen eten gekocht en wat boodschappen gedaan.

En Dan en Jan hebben getennist, de tennisbaan is vlakbij.

Dinsdag heb ik gekookt, en appeltaart gebakken, wat Maxwell heerlijk vind.

Dinsdag kwamen George, Ria en kinderen aan, ze kwamen voor lunch.

Woensdag kwamen Ria en kindertjes hier, en ging Dan met Maxwell tennis oefenen.

En Ria en ik gingen met Victor naar de speeltuin.

Daarna lunchen  hier bij Ioana.

Daarna gingen ze naar het hotel voor een slaapje, en kwamen 's avonds bij ons eten.

Vandaag gaan Ioana en ik de bloemen ophalen, en vast  klaar maken, doornen van de rozen, bij knippen enz.

Dan en Jan gaan tennissen, en daarna gaat hij bij Jan op zijn werk, Microsoft kijken.

Jan zijn moeder en tante komen Vandaag, en George Ria en kinderen komen ook eten.

Vrijdag morgen, maken wij de bloemen, Ioana en een vriendin helpen.

's Middays gaan we voor manicure en pedicure 's avonds is de rehearsal diner.

Miron en Mei komen Vrijdag.

Op zaterdag de trouwdag gaan de dames naar de kapper, en daarna naar de plaats waar de trouwerij is, aan het stranden  decoreren de plaats  en de  tafels.

De trouwerij kan beginnen. Nu weten jullie een beetje meer. 

Groeten Greet.

ZONDAG 2 SEPTEMBER

Vandaag komt Jan Mark langs.

Hij is op weg naar Aken voor een conferentie.

Een collega komt ook naar Aken.

Jan Mark wil bij ons langs komen.om zijn Lego af te halen, dat nog opgeslagen is in een koffer in het ouderlijk huis in Noordhorn.

In zijn huis heeft hij een trein- emplacement gemaakt voor hem zelf en zijn kinderen, om er mee te spelen en om het te uitbreiden.

Na de conferentie komt hij op vrijdagavond weer langs en is hij zaterdag in Noordhorn en op zondag reuiast hij verder naar huis naar vrouw en kinderen met Lego uit Noordhorn.

Bijschrift toevoegen

Natuurlijk wordt er gechineest op verzoek van Jan Markt. Lianne en Bert komen natuurlijk ook.

Natuurlijk trekken ze weer aparte koppen (Lianne, Jan Mark en moeder) en Bert en ik willen schoorvoetend, maar niet van harte meedoen. 

Ze loupe voor de rare koppen de kompas van Opa Dorst. 

Eerst wordt het gebit vergroot en dan één van de twee ogen.

Dat leidt tot een hilarisch gelach. En inderdaad, Bert en ik moeten ook wel lachen, omdat het toch wel komisch lijkt. 

We zullen wat laten zien:

Gebit met opa's loupe

Natuurlijk heeft Lianne de meeste ervaring en de meeste aanleg op dit gebied!

Linker oog met opa's loupe

Zonder loupe

Een poging! Vanwege de pink!

Onze gast uit Zweden!

Onze gasten in de mooie kamer!

Dit kan moeder ook wel!

Ze heeft haar kind zover!

De gekkenkoppenshow is nu weer voorbij. 

Op maandag heeft Jan Mark zijn reis naar Aken weer hervat en komt hij a.s. vrijdag nog een keer langs op de terugreis naar Zweden.

's Middags heb ik gelopen de Mokkenburgroute.

Het is prachtig weer.

Mijn bank is vrij om even te zitten en het uitzicht over de weilanden bewonderen.

Net als ik het veerooster passeer komt iemand  langs me op weg de bank.

Hij heeft een radio en literatuur bij zich.

Het is de Afghanistaan of Irakees. Hij nestelt zich bij de bank.

Mijn kans is verkeken.

Ik vervolg mijn wandeling.

Bij de bank staat een auto van HAK.

Dat betekent wel iets.

Er is onraad.

Misschien bij de boerderij DE Jong.

En inderdaad langs de spoorlijn staan auto's , bedrijfsauto's.

Dit moet worden gefotografeerd.

In de aanslag dat toestel.

Bijschrift toevoegen

Gisteren zag ik "De wereld draait door" met een item, die ik interessant vond.
Je zag allemaal wielrenners, zoals Joop Zoetemelk, Gerben Karstens, Gerrit Voorting , Rien Wagtmans          
Samen vormden ze een koor, dat zong over het wielrennen.
Ikzelf had een idee, dat ze net als ik, treurden over de achteruitgang van de sport, het wielrennen in het bijzonder vanwege doping.
Het wielrennen vond ik als knaap prachtig.
Dat was wel nog in de tijd, dat bij een gemiddeld gezin thuis geen TV was en men dus niets zag ven het wielrennen.
Een korte tijd keek ik naar het voetballen door de etalage bij RADIO BRON.
Zij zetten een TV in de etalage om het voetbal te bekijken.
Daar stonden betrekkelijk veel toeschouwers.
De meeste mensen gingen over op het aanschaffen van een TV- toestel.
Dat gebeurde ook bij huize DE HAAN.
Vader was gek op Amerikaanse films (als gereformeerd  mens mocht je eigenlijk niet naar de bioscoop. .
Ik herinner me mijn uitspraak, dat ik later de bioscopen liet ontploffen, zo gevoelig ben je als kind voor uitspraken over goed en kwaad)  en speciaal bokswedstrijden.
Daarvoor bleef hij tot in de diepe nacht wakker.
 (CASSIUS CLAY of  MOHAMMED ALI)

Op de radio kon je het wielrennen volgen, dat kon ik niet altijd vanwege mijn huiswerk, maar ik ging om ongeveer 5 uur 's middags op mijn benenwagen naar de Nieuwe Ebbingestraat bij ongeveer het Noorderplantsoen.
Daar was de sigarenzaak, die om deze tijd een BULLETIN van de TOUR DE FRANCE, waarop de uitslag stond van de etappe van de dag.
Je zag de eerste drie namen van de etappe en wie de gele trui droeg.
Ik kocht er vaak kauwgom, maar dat is niet van belang.
Op een dag ging ik ook de uitslag van de etappe bekijken.
De winnaar van de etappe herinner ik me niet meer, maar wel de vermelding, dat Gerrit Voorting de gele trui droeg.
Dat sloeg als een bom in.
Het heeft op mij heel veel indruk gemaakt.
's Nachts kon ik de slaap niet vatten.
Ik zag steeds de gele trui om een Nederlander.
Hij, Gerrit Voorting, was de eerste Nederlander, die het "geel" droeg.

En tegenwoordig, verneem je alleen schorsingen.
Het hoogtepunt is ARMSTRONG die al zijn overwinningen van de TOUR DE FRANCE  moet inleveren en de groep, dat de wielrenners die tweede waren, ook vergeven van doping waren.
De stem sprak over:

Het overlijden van NEIL ARMSTRONG , die indertijd een reuzenstap voor de mensheid had gemaakt, terwijl LANCE ARMSTRONG naar de maan kan lopen!

Je hebt wel eens de indruk, dat de uitzendingen van het wielrennen, zoals van de TOUR DE FRANCE alleen maar sluikreclame bevatten, terwijl men de wielrenners verdenkt van doping.
Is dat nog de moeite om te bekijken?  

De reactie van Janny, mijn zuster:

Bedankt voor je herinneringen en beschouwingen over deze tijd.
Wij zelf volgen weinig sporten, omdat naturel sporten allang zijn verdwenen.
Bijvoorbeeld, de meeste sporten op de Olympische Spelen vind ik geen echte sport meer.
Deze sporters zijn al die jaren dag en nacht bezig om zichzel via kleding en technieken te verbeteren en zich te laten coachen door wetenschappers en deskundigen.
Volgens mij waren de Spelen bedoeld om elkaar uit allerlei landen te ontmoeten en met elkaar te sporten en zo vriendschap te sluiten.
Het is veel te professioneel geworden.
Het is geld en macht, waarom het gaat.
Hetzelfde geldt voor het voetbal.
Het gaat alleen nog maar om geld!
Jaren geleden heb ik al gezegd, dat het voetballen als het ware God is geworden. dus die God hebben we in ons persoonlijk niet meer nodig.
Wat een relaas, hé.
Liefs en groetjes,
Janny

VIA DE LINKS KOM JE OP MIJN ANDERE SITES

Site:

DE HANEN

HET WERK VAN DE HANEN

HOUTSNIJWERK en TEKENINGEN

TEKENINGEN

BEELDHOUWWERK

TEKENINGEN

TEKENINGEN

Site:

MARLIJA

TEKSTEN VAN JAN THIJS DE HAAN